Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Σήμερα 15/11 εορτάζουν:

Άγιοι Γουρίας, Σαμωνάς και Άβιβος οι ΟμολογητέςΟ Γουρίας και ο Σαμωνάς, αγωνιζόμενοι τον Ιερό αγώνα της χριστιανικής πίστης, συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Αντωνίνο, κατά το διωγμό επί Διοκλητιανού. Και αφού υπέστησαν με θαυμαστή υπομονή πολλά βάσανα, αποκεφαλίσθηκαν.

Ο Άβιβος έζησε λίγα χρόνια αργότερα και ήταν από ένα χωριό της Έδεσσας που ονομαζόταν Αποθελσαία. Τότε βασιλιάς ήταν ο Λικίνιος, ο γνωστός αντίπαλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Άβιβος, λοιπόν, προχειρίσθηκε Ιεροδιάκονος και διακρινόταν για τη μεγάλη ευσέβεια του και τον πολύ ζήλο για το υπούργημά του. Ιδιαίτερα, όμως, διακρινόταν για τη θερμή αγάπη του στο Ιερό κήρυγμα, τηρώντας το θεόπνευστο λόγο της Αγίας Γραφής, που λέει: «Κήρυξαν τὸν λόγον, ἐπιστήθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξαν, ἐπιτίμησαν, παρακάλεσαν, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ». Κήρυξε, δηλαδή, το λόγο του Θεού, στάσου επιτηρητής και καθοδηγός στους ακροατές σου, όχι μόνο σε κατάλληλες περιστάσεις, αλλά και σ' εκείνες που φαίνονται ακατάλληλες περιστάσεις, έλεγξε, επίπληξε, παρηγόρησε με κάθε μακροθυμία και με κάθε μέθοδο διδασκαλίας.

Ο ηγεμόνας Λυσανίας, όταν είδε τον Άβιβο να προσελκύει πολλούς ειδωλολάτρες με το θερμό του κήρυγμα, τον συνέλαβε και αφού τον κρέμασε σε στυλό και τον έσχισε με σιδερένια νύχια, έπειτα τον οδήγησε έξω από την πόλη, όπου τον έριξε μέσα στη φωτιά, και έτσι ο Άβιβος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό.


Άγιοι Ελπίδιος, Μάρκελλος και Ευστόχιος
Ο Άγιος Έλπίδιος, μέλος της Συγκλήτου, έζησε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο παραβάτης (361 μ.Χ.), o όποιος αφού τον έπιασε, του είπε να διαλέξει μεταξύ της άρνησης του Χριστού και του μαρτυρικού θανάτου. Ο Ελπίδιος χωρίς περιστροφές διάλεξε το δεύτερο. Μαζί μ' αυτόν συμβάδισαν προς το μαρτύριο και δύο συνάδελφοι φίλοι του, ο Μάρκελλος και ο Ευστοχίας. Αφού στις σάρκες τους έριξαν καυτό νερό, κατόπιν έσπασαν τα άκρα των σωμάτων τους με βαρεία σιδερένια ραβδιά. Και η μανία των απίστων δεν σταμάτησε εδώ. Αλλά και σ' αυτήν την κατάσταση ποy βρίσκονταν, τους έριξαν στη φωτιά και έτσι παρέδωσαν το πνεύμα τους, μαρτυρικά ολοκαυτώματα υπέρ της αγίας πίστης.

Όσιος Κυντίων επίσκοπος Σελευκείας
Ο Όσιος Κυντίων (ή Κυντιρίων ή Κυντιανός ή Κυντιριανός) επίσκοπος Σελευκείας ήταν ένας από τους 318 Πατέρες της Α' Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Υπήρξε ασκητικός, αλλά και θαυματουργός. Απεβίωσε ειρηνικά.

Άγιοι Ιουστίνος και Θεοδώρα οι ευσεβείς βασιλείς
Εδώ τα πράγματα είναι λίγο συγκεχυμένα. Άλλες πήγες αναφέρουν αυτή τη μέρα τη μνήμη Ιουστινιανού και Θεοδώρας και άλλες Ιουστίνου και Ευφημίας. Πάντως όσο αφορά τον Ιουστίνο, καταγόταν από τη Θράκη και προηγουμένως ήταν βοσκός προβάτων και χοίρων. Κατόπιν έγινε στρατιώτης, έπειτα κόμης και στο τέλος βασιλιάς το 518 μ.Χ. Είχε δε γυναίκα κάποια Λουπικία, που την έκανε Αύγουστο και μετονόμασε Ευφημία. Όταν πέθανε η γυναίκα του αυτή, πήρε άλλη με το όνομα Θεοδώρα.

Ο Ιουστίνος, αν και αγράμματος, συμμάζεψε και νοικοκύρεψε το κράτος και υπήρξε πολύ ευσεβής χριστιανός βασιλιάς, βοηθώντας παντοιοτρόπως την Εκκλησία. Βασίλευσε εννέα χρόνια και 33 ήμερες.


Άγιος Δημήτριος
Ο Άγιος Δημήτριος καταγόταν από το χωριό Δαβούδιο, που ήταν κοντά στην πόλη Αμαπασός. Συνελήφθη στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού και του άρχοντα Πουπλίου το 298 μ.Χ. Αφού υπέστη πολλά βασανιστήρια για τον Χριστό, στο τέλος τον αποκεφάλισαν.

Άγιοι Ευψύχιος, Νέαρχος και Καρτέριος
Η μνήμη των τριών αυτών μαρτύρων, αναφέρεται στον Παρισινό Κώδικα 1578 και στον Πατμιακό 266 μετά της συνοδείας αυτών. Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή τους δεν έχουμε.

Άγιος Θωμάς ο Β' ο νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο Άγιος Θωμάς ήταν διάκονος και χαρτοφύλακας της Αγίας Σοφίας, κατά τον Νικηφόρο Κάλλιστο. Εκλέχτηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης το 667 μ.Χ. (κατ' άλλους το 665 μ.Χ.) και διαδέχτηκε τον Πέτρο. Παρέμεινε στο θρόνο μέχρι το 669 μ.Χ., τον όποιο θεάρεστα κυβέρνησε και απεβίωσε ειρηνικά (Παρισινός Κώδικας 259).

Η μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές, τοποθετείται και την 14η ή την 16η Νοεμβρίου.


Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ
Επιγραμματικά και με χρονολογική σειρά αναφέρουμε τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του Ρώσου Αγίου:

Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου του 1722 μ.Χ. Το 1734 μ.Χ. εισάγεται στη Θεολογική Σχολή του Κιέβου ενώ το 1738 μ.Χ. μπαίνει στα μοναστήρια Λιούμπετζ και Μετθεντόφσκυ κοντά στο Κίεβο.

Το 1741 μ.Χ. γίνεται ρασοφόρος μοναχός, μετονομασθείς Πλάτων και δύο χρόνια αργότερα μετακομίζει στις σκήτες της Βλαχίας, όπου ζει με τον γέροντα Βασίλειο. Το 1746 μ.Χ. πηγαίνει στο Άγιον Όρος ενώ το 1750 μ.Χ. κείρεται μοναχός απ' τον γέροντα Βασίλειο, μετονομασθείς Παΐσιος.

Το 1754 μ.Χ. ξεκινά την κοινοβιακή ζωή με το Βησσαρίωνα και το 1758 μ.Χ. χειροτονείται Ιερέας και ιδρύει τη σκήτη του Προφήτη Ηλία. Το 1763 μ.Χ. μετακινείται στη Δραγομίρνα, το 1775 μ.Χ. στη μονή Σεκούλ και το 1779 μ.Χ. στη μονή Νιαμέτς.

Το 1790 μ.Χ. γίνεται αρχιμανδρίτης και πεθαίνει στις 15 Νοεμβρίου του 1794 μ.Χ. 
Ιερά Λείψανα: Το αδιάφθορο Λείψανο του Αγίου βρίσκεται ενταφιασμένο στο Καθολικό της Μονής Νεάμτς Ρουμανίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες