Αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄, το έτος 1325. Από το 1780 λειτούργησε ελληνικό σχολείο στο χωριό. Μετά την κατάργηση τω ειδικών προνομίων της περιοχής, τον 19ο αιώνα, άρχισε η παρακμή και η μετανάστευση του πληθυσμού. Ο πληθυσμός συνέχισε να φθίνει και κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα ακόμα και μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου. Τις τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός συγκρατείται και αυξάνεται ελαφρά λόγω της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής.
Το Πάπιγκο βρίσκεται πολύ κοντά στο φαράγγι του Βίκου και εντός του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου. Η περιοχή αποτελεί πόλο έλξης περιηγητών καθόλη την διάρκεια του έτους.
Στην όμορφη εικόνα του οικισμού συμβάλλει ο εντυπωσιακός σχηματισμός της Αστράκας (κορυφής της Τύμφης) με τους απόκρημνους βράχους της να υψώνονται εντυπωσιακά πάνω από τον οικισμό θυμίζοντας πύργους. Προς τις κορυφές της Τύμφης και τη Δρακόλιμνη ξεκινάει από το Πάπιγκο ορειβατική διαδρομή . Η διαδρομή διαρκεί συνολικά 5 ώρες ενώ στην πορεία του ορειβατικού μονοπατιού, σε υψόμετρο 1950 μέτρων υπάρχει το ορειβατικό καταφύγιο Τύμφης.
Αξιοθέατα
Εκκλησίες
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Βλασίου, του προστάτη των ποιμένων, χτίστηκε το 1852 στην θέση ενός παλαιότερου ναού του 908. Ο ναός είναι χτισμένος με σπάνια αρχιτεκτονική και διαθέτει αγιογραφίες 100 ετών .Η πετρόχτιστη εκκλησία του Αγίου Βλασίου είναι ρυθμού μεγάλης βασιλικής και διαθέτει εξάγωνο καμπαναριό.
Ι.Ν. Αγ. Βλασσίου
Αγ. Γεώργιος Βρίσκεται στο Μεγάλο Πάπιγκο Ζαγορίου. Κτίστηκε το 1774 στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής και ανακαινίσθηκε το 1880 με δαπάνη του κατοίκου του χωριού, Χαρακλή
Αγ. Γεώργιος
Έξω από το χωριό υπάρχουν οι εξής εκκλησίες: το ξωκλήσι του Αγίου Χριστοφόρου, η εκκλησία της Παναγίας Παλιουρής ( 980 μ.Χ.) αφιερωμένη στη γέννηση της Θεοτόκου, του Αγίου Αθανασίου, ο Προφήτης Ηλίας όπου γινόταν παλιότερα το πανηγύρι του χωριού, η Αγία Κυριακή που αποτελεί καταφύγιο και χώρο προσκύνησης των τσοπάνων, οι Άγιοι Απόστολοι στη θέση Πηγάδια όπου και οι ομώνυμες βρύσες.
Βοιδομάτης
Ο Βοϊδομάτης (ποτάμι του Βίκου) είναι ποταμός του νομού Ιωαννίνων, παραπόταμος του Αώου. Οι κύριες πηγές του βρίσκονται κάτω από το χωριό Βίκος. Στην διαδρομή του δέχεται και άλλα υδάτινα ρεύματα που σχηματίζονται στις πλαγιές της Τύμφης ή προέρχονται από το Φαράγγι του Βίκου και τελικά συμβάλει στον Αώο κοντά στην Κόνιτσα. Ο ποταμός έχει συνολικό μήκος 15 χιλιόμετρα. Η ονομασία του Βοϊδομάτη προέρχεται από το σλάβικο Μπόντε - Ματ, που σημαίνει καλό νερό.
Ο Βοϊδομάτης χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καθαρότερους ποταμούς της Ευρώπης, καθώς δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ρύπανσης. Διασχίζει μία από τις ομορφότερες ορεινές τοποθεσίες της Ελλάδας, η οποία έχει χαρακτηριστεί εθνικός δρυμός από το 1973, καθώς και το φαράγγι του Βίκου που αποτελεί μνημείο φυσικής ομορφιάς. Κατά μήκος του Βοϊδομάτη συναντώνται ορισμένα από τα ομορφότερα μονότοξα, ηπειρώτικα γεφύρια. Το πιο διάσημο είναι το γεφύρι της Κλειδωνιάς (ή Κλειδωνιάβιστας), που βρίσκεται στην έξοδο της χαράδρας του Βίκου. Ο Βοϊδομάτης είναι κατάλληλος ποταμός για διάφορα αθλήματα ποταμού, όπως καγιάκ και ράφτινγκ.
Γεφύρια
Γεφύρι Του Λώλη ή Του Λάκκου
Βρίσκεται ανάμεσα στο Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο, στη θέση Λάκκος. Κτίστηκε το 1854, από τον Αναστάσιο Λώλη, και συνδέει τους δύο οικισμούς με το παλιό μονοπάτι. Γεφυρώνει το ρέμα του Ρογκοβού.
Οδηγίες Πρόσβασης
:
Πηγαίνωντας απο το Μεγάλο προς το Μικρό Πάπιγκο θα το συναντήσουμε στο δεξί μας χέρι καθώς περνάμε το ρέμα του Ρογκοβού.Γεφύρι Στη Μπουλουγούνσα
Μικρό μονότοξο πέτρινο γεφύρι στην περιοχή Μπουλουγούνσα λίγο πριν μπούμε στο μεγάλο Πάπιγκο. Γεφυρώνει ρέμα της περιοχής το οποίο χύνεται στον Βοϊδομάτη.
Οδηγίες Πρόσβασης:
Τύμφη - Δρακολίμνες
Η Τύμφη (2.497 μ.) είναι βουνό της Ηπείρου στην επαρχία του Ζαγορίου, λεγόμενο κοινώς «Γκαμήλα» ή και «Βουνά του Παπίγκου».
Στα οροπέδια της Τύμφης υπάρχουν πολλές γραφικές αλπικές λίμνες με πλούσιους θρύλους και παραδόσεις, με γνωστότερη τη Δρακόλιμνη.
Υπάρχουν τρεις Δρακολίμνες: του Σμόλικα, της Τύμφης (Γκαμήλα) και του Γράμμου.
Σύμφωνα με ένα μύθο, στις Δρακολίμνες του Σμόλικα και της Τύμφης ζούσαν δύο Δράκοι. Οι Δράκοι είχαν έχθρα μεταξύ τους και κάθε φορά που αγρίευαν πετούσαν ο ένας στον άλλο πέτρες. Ο μύθος εξηγεί, σύμφωνα με τους ντόπιους, το γιατί οι όχθες της Δρακολίμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και οι όχθες της λίμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες.
Σύμφωνα με άλλο θρύλο, ένα βράδυ βγήκε από τα νερά της Δρακολίμνης τού Σμόλικα ένα μεγάλο άγριο κριάρι, που πρώτη φορά το έβλεπαν οι γύρω βοσκοί. Το κριάρι βέλαξε, καλώντας τα πρόβατα που έβοσκαν στο βουνό γύρω από τη λίμνη, και τότε όλα έτρεξαν ξοπίσω του. Τότε κι’ εκείνο πήδησε μέσα στη Δρακολίμνη και τα νερά κατάπιαν τα κοπάδια των τσοπάνηδων, που απόμειναν μονάχοι να κλαίνε την ξαφνική συμφορά τους. Το μεγάλο εκείνο κριάρι ήταν ο Δράκος της λίμνης τού Σμόλικα, πού είχε επιθυμήσει αρνίσιο κρέας. Από τότε, οι Σαρακατσάνοι αποφεύγουν να βοσκούν τα κοπάδια τους κοντά στις Δρακολίμνες.
Ο θρύλος του Αλή Πασά Σύμφωνα με το θρύλο, οι Δράκοι δεν επιτρέπουν να αναμειχθεί στις λίμνες τους κανένας άλλος και βομβαρδίζουν με άγριο χαλάζι εκείνον πού θα επιχειρίσει να τοκάνει. Οι κάτοικοι στα Ζαγόρια διηγούνται, ότι ο Αλή Πασάς. τον Ιούλιο τού 1814, θέλησε να ανεβάσει πάνω στη Δρακολίμνη της Γκαμήλας δύο βάρκες, δύο μονόξυλα, από τη λίμνη των Ιωαννίνων. Κατόρθωσε να φέρει τις βάρκες του ως την κορυφή των Ζαγοριών, αγγαρεύοντας άντρες και γυναίκες της περιοχής. Η μια βάρκα όμως καταστράφηκε και διαλύθηκε επί τόπου και από τότε ή κορυφή εκείνη ονομάζεται Μονόξυλο. Την άλλη την ανέβασαν ως το χωριό Ροδόβολη. Ξαφνικά ξέσπασε απροσδόκητα τρομερή καταιγίδα με βροχή, κεραυνούς και χοντρό χαλάζι, που αναποδογύρισε τις τέντες τού Πασά και κατέστρεψε τη βάρκα. Τόσο πολύ τρομοκρατήθηκε ο Αλή Πασάς από τη φοβερή εκείνη χαλαζοθύελλα, ώστε καβάλησε αμέσως το άλογό του και μέσα από στενά μονοπάτια κατρακύλησε ως το Σκαμνέλι. Μόλις εγκατέλειψε το βουνό αμέσως η καταιγίδα σταμάτησε και ο ουρανός καθάρισε. Εκείνος όμως δεν τόλμησε να ξαναγυρίσει. Λίγο διάστημα αργότερα, κάποιος Φάλαρης προσπάθησε κι’ αυτός ν’ ανεβάσει βάρκα στη μια Δρακολίμνη. Αλλά και αυτός δέχθηκε επίθεση σφοδρότατης χαλαζοθύελλας. Από τότε κανείς ποτέ, δεν επιχείρησενα ανεβάσει βάρκα στις Δρακολίμνες, οι οποίες παραμένουν απομονωμένες και ανεξερεύνητες.
Κολυμπήθρες
Περίπου 500m πριν το Μικρό
Πάπιγκό, στα αριστερά σας θα δείτε το ρέμα του Ρογκόβου και μια ξύλινη
πινακίδα που σας πληροφορεί σχετικά με τις κολυμπήθρες. Αφού αφήσετε τον
δρόμο ακολουθήστε το μονοπάτι και σε 2΄-3΄ θα βρεθείτε μπροστά στις πρώτες
κολυμπήθρες . Το ρέμα από αυτό το σημείο στενεύει και μετατρέπεται ουσιαστικά
σε ένα μικρό φαράγγι. Το θέαμα που αντικρίζετε είναι πανέμορφο και με λίγη
προσοχή μπορείτε να συνεχίσετε χωρίς μονοπάτι για άλλα 10΄ ώσπου να βρείτε
κάποιες από τις υπόλοιπες η καθετότητα και ολισθηρότητα των τοιχωμάτων του
μικρού φαραγγιού κάνει τη συνέχεια σας για ποιο πάνω απαγορευτική.
Τους καλοκαιρινούς μήνες μη διστάσετε να κολυμπήσετε ή να ξεκουραστείτε
μέσα σε κάποια από τις κολυμπήθρες (μόνος ή με παρέα ανάλογα με το
μέγεθος της κολυμπήθρας)
Άλλωστε η ιστορία λέει ότι ακόμη και ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων απολάμβανε
τους καλοκαιρινούς μήνες το μπάνιο του στις κολυμπήθρες.
Εκδηλώσεις – Πανηγύρια στο Πάπιγκο20 Ιουλίου: Γιορτή Προφήτη Ηλία, πανηγύρι παραδοσιακό
27 Ιουλίου: Πανηγύρι παραδοσιακό στη θέση Αβραγώνια
8 Σεπτεμβρίου: Πανηγύρι παραδοσιακό στο Μικρό Πάπιγκο
27 Ιουλίου: Πανηγύρι παραδοσιακό στη θέση Αβραγώνια
8 Σεπτεμβρίου: Πανηγύρι παραδοσιακό στο Μικρό Πάπιγκο
Κάθε χρόνο, στα μέσα Νοεμβρίου, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Παπίγκου διοργανώνει βραδιά τσίπουρου με παραδοσιακή μουσική, μεζέδες, δωρεάν κρασί και άφθονο τσίπουρο.
Πρόσβαση
Ερχόμενοι οδικώς από τα Ιωάννινα, επί της Εθνικής οδού Ιωαννίνων Κοζάνης, μετά το Καλπάκι, στο 38ο χλμ. στρίβετε δεξιά ακολουθώντας την επαρχιακή οδό Μεσοβουνίου - Αρίστης - Παπίγκου. Συνολική απόσταση από τα Ιωάννινα: 59 χλμ. (1 και 15΄ περίπου).
Φωτογραφίες Χωραΐτου Λένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου