Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Ιταλία: ο νέος ΚΟΚ προστατεύει τα ζώα-θύματα τροχαίων


Υποχρεωμένοι οι οδηγοί να σταματούν αν χτυπήσουν ζώο

Οι οδηγοί στην Ιταλία θα είναι υποχρεωμένοι δια νόμου να σταματούν το αυτοκίνητό τους σε περίπτωση που χτυπήσουν κάποιο άτυχο ζώο.

Σύμφωνα με τις τελευταίες τροποποιήσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας της Ιταλίας οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας της χώρας θα είναι υποχρεωμένες να μεταφέρουν τραυματισμένα ζώα από τροχαία ατυχήματα.

Επίσης, θα επιτρέπεται η χρήση σειρήνων στα κτηνιατρικά ασθενοφόρα και θα προβλέπεται η άμεση παρέμβαση κτηνιάτρου.

«Ο νόμος έλαβε γνώση της μεταβολής του αισθήματος κοινού με το καθήκον να παρέχει βοήθεια στα ζώα» σημειώνουν ζωοφιλικές ενώσεις και οργανώσεις προστασίας ζώων που δέχτηκαν τα νέα με μεγάλη ικανοποίηση.

Σημειώνεται πως στη χώρα μας πέραν της απώλειας μεγάλου αριθμού αδέσποτων ζώων στις αστικές περιοχές, καταγράφονται πολλά τροχαία δυστυχήματα με θύματα αρκούδες, λύκους, αλεπούδες και άλλα είδη άγριας ζωής στις επαρχιακές περιοχές.
 econews.gr

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Παγκόσμια ανακάλυψη από Ελληνίδα!






Την πρώτη ηλεκτρονική ταυτότητα με αποτύπωμα το «χτύπο της καρδιάς» έκανε μια Ελληνίδα ερευνήτρια, μόλις στα 27 της χρόνια..
.






Η Δρ. Φωτεινή Αγραφιώτη η οποία κατάγεται από την Κοζάνη και σπούδασε στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στα Χανιά, συνέχισε τις σπουδές της, με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.



Εκεί έκανε και τη σπουδαία αυτή παγκόσμια ανακάλυψη, που φέρνει νέα δεδομένα, στην ασφάλεια, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, στην τηλεϊατρική, όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές ακόμα και . τα ηλεκτρονικά παιχνίδια!



Σύμφωνα με το λογισμικό που έφτιαξε, οι συσκευές, μπορούν να ανοίξουν αποκλειστικά από το χρήστη όταν τις αγγίξει με τα δάκτυλά του, και να κλειδώσουν αυτόματα όταν η συσκευή απομακρυνθεί από τα χέρια του, με "κωδικό" τον παλμό της καρδιάς του.



Η συσκευή μπορεί να καταγράφει τα πάντα - μέχρι και το συναίσθημα που αλλάζει από τους χτύπους της καρδιάς, την αναπνοή, την πίεση και ό,τι έχει σχέση με την κλινική εικόνα του χρήστη.



metrogreece.gr

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Από που βγήκε η φράση " Σιγά τον πολυέλαιο " ;



Είναι μια από τις φράσεις που 
χρησιμοποιούμε πολύ στην καθημερινότητά μας. Από που προήλθε όμως αυτή η φράση; Υπάρχει ιστορική εξήγηση και πηγαίνει πολύ πίσω στον χρόνο στην παλιά Αθήνα. 


 Να, λοιπόν η εξήγηση: Η βασίλισσα Αμαλία συνήθιζε να προσκαλεί στις εσπερίδες των ανακτόρων παλιούς αγωνιστές του '21. Θαύμαζε την ιστορία τους, το παράστημα και τη φουστανέλα.

Όταν τελείωναν τα βαλς και οι καντρίλλιες, άρχιζε ο πάντα ελληνοπρεπής τσάμικος. Ο λεβέντικος αυτός χορός ήταν ο αγαπημένος της Αμαλίας και οι αγωνιστές τον χόρευαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Όταν, μάλιστα, έφταναν στο κέφι, έβγαζαν τα τσαρούχια τους και τα πετούσαν στον αέρα.

 Τότε οι αυλικοί έτρεχαν πανικόβλητοι, με το φόβο μήπως κανένα τσαρούχι πετύχει τους ακριβούς πολυελαίους, και ψιθύριζαν στους φουστανελοφόρους: "...Σιγά τον πολυέλαιο!"







yahoonews 

Οικονομικοί τρόποι θέρμανσης για τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών



Το πετρέλαιο είναι απαγορευτικό για πολλές οικογένειες λόγω υψηλής φορολόγησης
από την κυβέρνηση της ΝΔ,του ΠΑΣΟΚ, και της... ΔΗΜΑΡ. Ως εδώ καλά για το ποιος φταίει για το ακριβό πετρέλαιο.

Τώρα πολλοί μένουν στα ψυγεία διαμερίσματά τους.. γιατί δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν το πετρέλαιο θέρμανσης.

Πέστε μου τώρα εσείς τι να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι;

Εναλλακτικές λύσεις για την θέρμανση στα διαμερίσματα είναι λίγες.

Πολλές πολυκατοικίες βάζουν φυσικό αέριο, αλλά θα το χρυσοπληρώσουν στο μέλλον.

Σκεφτόμουν μια κουβέντα που είχα το φθινόπωρο με συγγενείς για την θέρμανση στο διαμέρισμά τους.

Τότε τους είπα ότι τρεις λύσεις έχουν για την θέρμανση στο διαμέρισμα:

α) Σόμπα πέλλετ: Οι τιμές ξεκινούν από 800 ευρώ έως και 1.500 ευρώ.

Η
σόμπα αυτή δεν καπνίζει, γιατί το πέλλετ είναι βιοκαύσιμο και φιλικό
προς το περιβάλλον. Δηλαδή με απλά λόγια, βγάζετε μια σωλήνα έξω στην
βεράντα και δεν βγάζει την καπνίλα της ξυλόσομπας.

Ο τόνος στα πέλλετ στοιχίζει γύρω στα 220 ευρώ.

β)
Σόμπα υγραερίου: Εδώ, δεν χρειαζόμαστε σωλήνες και τέτοια στο
διαμέρισμα. Απλά αγοράζουμε την σόμπα και βάζουμε από πίσω της μια φιάλη
υγραερίου. Το κόστος της σόμπας ξεκινά από 80 ευρώ έως και 150 ευρώ.

Η φιάλη υγραερίου στοιχίζει 20 ευρώ, και για να βγάλετε τον μήνα χρειάζεστε 2 φιάλες υγραερίου.

Συστήματα ασφάλειας αυτές οι σόμπες έχουν, όπως.. για διαρροή υγραερίου που σβήνει αυτόματα η σόμπα.

γ)
Ξυλόσομπα: Για τις ξυλόσομπες στην πολυκατοικία δεν τις βάζει κανείς.
Λογικό ακούγεται, αφού η σωλήνα δεν βγάζει πολύ καπνό, και έτσι δεν θα
ντουμανιάσεται τους ένοικους.

Τώρα.. αντί για κάψετε καυσόξυλα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις μπριγκέτες, που είναι και αυτές ένα βιοκαύσιμο υλικό.

Όταν
κάψετε τις μπριγκέτες στην ξυλόσομπα δεν νομίζω να έχετε πρόβλημα με
τους ένοικους. Οι τιμές στις ξυλόσομπές ξεκινούν από 100 ευρώ έως και
500 ευρώ. Οι μπριγκέτες ο τόνος στοιχίζουν στα 300 ευρώ. Μια καλή
πατέντα για να καίτε καυσόξυλα δίχως να ενοχλείτε τους ένοικους αφορά
για αυτούς που έχουν τζάκι στο σπίτι. Μπορούν να βάλουν μια μικρή σωλήνα
απ΄την ξυλόσομπα μέσα στον καπνοδόχο του τζακιού.. χωρίς να ανοίγεται
τρύπες στους τοίχους.

www.tsekouratoi.gr

Τα καλλυντικά σκότωσαν τη βασίλισσα



Το κυνήγι της ομορφιάς σκότωσε τη βασίλισσα της Αιγύπτου Χατσεπσούτ.


Οι γερμανοί αρχαιολόγοι του τμήματος Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης εντόπισαν σε ένα γυάλινο φιαλίδιο την αιτία του θανάτου της βασίλισσας, που κυβέρνησε πριν από 3500 χρόνια το αρχαίο βασίλειο της Αιγύπτου.

Ηταν μια κρέμα ομορφιάς: 

ανάμεσα στα καλλυντικά της συστατικά περιέχονταν και καρκινογόνες ουσίες.

Δύο χρόνια ερευνούσαν οι αρχαιολόγοι το αποξηραμένο περιεχόμενο του φιαλιδίου το οποίο βρίσκεται στη συλλογή του Αιγυπτιακού Μουσείου και φέρει επιγραφή ότι ανήκε στην Χατσεπσούτ. Βάση του ήταν το φοινικέλαιο, το έλαιο μοσχοκάρυδου και άλλα λιπαρά οξέα του είδους που κατευνάζουν δερματικές εκζεματικές νόσους.

Φαίνεται ότι η βασίλισσα είχε εντάξει στη ρουτίνα της ομορφιάς της αυτήν την κρέμα για να περιποιείται το δέρμα της. Αφού, όπως έχουν αποδείξει σε επιστημονικές δημοσιεύσεις τους άλλοι αρχαιολόγοι, η οικογένεια της Χατσεπσούτ είχε ιστορικό με δερματοπάθειες.

Ομως οι ερευνητές εντόπισαν στο φιαλίδιο και ίχνη δυνατού αρώματος. Ηταν μόρια από βενζοπυρένιο, που θεωρείται ισχυρός καρκινογόνος αρωματικός κυκλικός υδρογονάνθρακας.

«Αν η βασίλισσα έπασχε από χρόνια δερματική ασθένεια και αυτό το παρασκεύασμα την ανακούφιζε περιστασιακά, τότε με τα χρόνια εξέθετε τον εαυτό της σε μεγάλο κίνδυνο», δήλωσε ο Χέλμουτ Βίντενφελντ από το πανεπιστημιακό ινστιτούτο φαρμακευτικής.

Η εκδοχή των γερμανών ερευνητών υπογραμμίζει το πόσο πολύ το ζήτημα της ομορφιάς απασχολούσε την αιγυπτιακή ελίτ.

Η Χατσεπσούτ μαζί με τις βασίλισσες Νεφερτίτη και Κλεοπάτρα αποτελούν τα σύμβολα της γυναικείας εξουσίας στην ανδρική θεοκρατική κοινωνία της αρχαίας Αιγύπτου.

Κι όπως δείχνουν οι προτομές και τα αγαλματίδιά τους, και οι τρεις είχαν κοινό το ένστικτο της εξουσίας και την ματαιοδοξία της ομορφιάς. Χάρη σε αυτές η αρχαία Αίγυπτος απέκτησε τη φήμη περιοχής με αναπτυγμένη βιοτεχνία καλλυντικών. Το δείχνουν άλλωστε και οι τοιχογραφίες στους νεκρικούς ναούς γυναικείων θεοτήτων.

Οπως της Νεφερτάρι όπου οι λεπτομέρειες στην ενδυμασία, το χτένισμα, ο στολισμός της κεφαλής, η παρουσία των φιαλιδίων και άλλων μικρών σκευών υποδηλώνουν την αίσθηση κομψότητας και προσοχής στη λεπτομέρεια που έδιναν οι Αιγύπτιες.

Από την πλευρά τους οι αιγυπτιολόγοι ειδικοί ισχυρίζονται ότι η μούμια της Χατσεπσούτ φανέρωνε μία υπέρβαρη γυναίκα, γύρω στα 50, πιθανόν διαβητική και με καρκίνο του ήπατος.

Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια για τη βασίλισσα που ηγεμόνευσε επί δύο δεκαετίες τον 15ο π.Χ. αιώνα, τον καιρό του χρυσού αιώνα του Νέου Βασιλείου;

Οι ιστορικές πηγές λένε ότι η Χατσεπσούτ έκλεψε τον θρόνο από τον θετό γιο της Τούθμωσι Γ' κι εκείνος την εκδικήθηκε μετά τον θάνατό της διατάσσοντας ως νέος φαραώ την καταστροφή όλων των μνημείων και κάθε ίχνους του ονόματός της.

Αφού, σύμφωνα με την αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία, η ψυχή ήταν αθάνατη και μπορούσε να επιστρέψει στη ζωή μόνο αν υπήρχαν στοιχεία μνήμης.

Στη διάρκεια της φαραωνικής ηγεμονίας της (στις απεικονίσεις της αναπαριστάται με ανδρική μορφή) η Αίγυπτος πέρασε σε ειρηνική περίοδο ευημερίας.

www.tanea.gr

Μελομακάρονο ή κουραμπιές; Ιδού η απορία!



Τα παραδοσιακά γλυκά των Χριστουγέννων και δεν είναι άλλα από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες...







που όλοι μας περιμένουμε αυτές τις ημέρες να τα γευτούμε.



Πρόκειται για πολύ νόστιμα γλυκά, τα οποία, δυστυχώς, μας προσφέρουν και αρκετές θερμίδες, ακριβώς επειδή το μικρό τους μέγεθος μας ξεγελάει και έτσι τα καταναλώνουμε σε μεγάλη ποσότητα.



Βέβαια, ακόμη και όσοι βρίσκονται σε πρόγραμμα διατροφής και προσπαθούν να ελέγξουν το βάρος τους, μπορούν να τα εντάξουν στο διαιτολόγιο τους. Ωστόσο, όπως επισημαίνει η διαιτολόγος- διατροφολόγος, Ελένη Πέννια, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε την θρεπτική σύσταση των δύο αυτών γλυκισμάτων, ώστε να ξέρουμε σε τι ποσότητα και συχνότητα μπορούμε να τα καταναλώσουμε, χωρίς αυτό να μας στοιχίσει σε παραπανίσια κιλά.



Ένας μέτριος κουραμπιές περίπου 40-50 γραμμαρίων μας αποδίδει περίπου 180-220 θερμίδες και 11-13,5 γραμμάρια λίπους, αναλόγως βέβαια και από τον τρόπο παρασκευής του. Είναι ιδιαιτέρα πλούσιος σε κορεσμένα λιπαρά σε σχέση με τα μελομακάρονα λόγω της προσθήκης βουτύρου. Επίσης, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε «απλούς» υδατάνθρακες εξαιτίας του άσπρου αλευριού και της ζάχαρης. Από την άλλη πλευρά, τα αμύγδαλα που περιέχει είναι πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά, βιταμίνη Ε και ασβέστιο.



Ένα μέτριο μελομακάρονο περίπου 40-50 γραμμαρίων μας αποδίδει περίπου 150-180 θερμίδες και 8-10 γραμμάρια λίπους. Αν προστεθεί σοκολάτα αυτό ανεβάζει τόσο τις θερμίδες όσο και τα γραμμάρια λίπους. Όσον αφορά στα υλικά του, ο χυμός πορτοκαλιού είναι ευεργετικός και πλούσιος σε βιταμίνη C, τα καρύδια προσφέρουν απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα και βιταμίνες του συμπλέγματος Β, το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά και αντιοξειδωτικές βιταμίνες (κυρίως βιταμίνη Ε) και το μέλι που περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β, μέταλλα και αντιοξειδωτικές ουσίες. Από την άλλη, η ζάχαρη και το αλεύρι που χρησιμοποιούνται, ανεβάζουν τις θερμίδες και τους απλούς υδατάνθρακες αυτού του νόστιμου γλυκίσματος.



Αν θέλαμε να κάνουμε μία σύγκριση των δύο αυτών γλυκών, θα λέγαμε ότι το μελομακάρονο υπερτερεί του κουραμπιέ, όχι όσον αφορά στην ενεργειακή του αξία, αλλά κυρίως τη θρεπτική. Η διαφορά τους είναι ότι ο κουραμπιές παρασκευάζεται κυρίως με βούτυρο και ζάχαρη, σε αντίθεση με το μελομακάρονο, όπου κυριαρχεί το ελαιόλαδο, τα καρύδια και το μέλι, που είναι σίγουρα πιο υγιεινές επιλογές. Το μέλι και τα καρύδια μάς προσδίδουν μεγάλες ποσότητες βιταμίνης Β, ενώ φυσικά το ελαιόλαδο είναι πηγή μονοακόρεστων λιπαρών και αντιοξειδωτικών βιταμινών (κυρίως Ε).



Αντιθέτως, το βούτυρο είναι πλούσιο σε κορεσμένα λίπη και η υπερκατανάλωσή του μπορεί να αυξήσει τη χοληστερίνη και τριγλυκερίδια, παράγοντες που επιβαρύνουν το καρδιαγγειακό σύστημα. Όσον αφορά στην κατανάλωση θερμίδων, και τα δύο γλυκίσματα έχουν περίπου τις ίδιες θερμίδες, ενώ η ενέργειά τους εξαρτάται από τον τρόπο παρασκευής τους και διαφοροποιείται ανάλογα με τη συνταγή.



Επομένως, στο δίλημμα, μελομακάρονο ή κουραμπιέ, προτιμήστε ένα από τα δύο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα πρέπει να γίνονται με μέτρο. Καλό θα ήταν να λάβουμε υπ' όψιν μας και τις προτιμήσεις κάθε ατόμου. Κάποιος μπορεί να προτιμά τον κουραμπιέ από το μελομακάρονο. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει πρόβλημα ούτε χρειάζεται να αλλάξει τη συνήθειά του, εφόσον βέβαια καταναλώνονται με σύνεση.



Γενικά, προσπαθήστε να τα φάτε με στρατηγική. Για παράδειγμα, φάτε μαζί με το πρωινό σας ένα μελομακάρονο ή ένα κουραμπιέ. Με τον τρόπο αυτό ο οργανισμός σας θα αξιοποιήσει κατά την διάρκεια της ημέρας τις θερμίδες των γλυκών. Οι υδατάνθρακες (ζάχαρη) που περιέχονται σε αυτά θα καταναλωθεί για τις τρέχουσες αυξημένες καθημερινές δραστηριότητες των ημερών και δεν θα αποθηκευτεί με την μορφή λίπους. Μία άλλη καλή λύση, ιδιαίτερα για τις γυναίκες που θέλουν να φάνε κάποιο γλυκό νωρίς το απόγευμα, είναι να φάνε το μελομακάρονο ή τον κουραμπιέ μετά από το απογευματινό τους φρούτο ή χυμό.



Συμπερασματικά, κρατήστε το εξής: Το μελομακάρονο υπερτερεί του κουραμπιέ, κυρίως λόγω της θρεπτικής του αξίας και όχι της θερμιδικής (εφόσον θερμιδικά διαφέρουν ελάχιστα). Συνεπώς, και τα δύο αυτά γλυκίσματα μπορούν να ενταχθούν με μικρή κατανάλωση στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής χωρίς να υπάρχει κίνδυνος για παραπανίσια κιλά.



Και μην ξεχνάτε: Γευόμαστε τα πάντα με μέτρο! Καλές και χαρούμενες γιορτές!



diatrofi.gr

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Είστε φοβικός ή απλά προστατεύεστε;



Είναι γεγονός ότι πολλοί από εμάς εκδηλώνουμε μια ιδιαίτερη ανησυχία για...


συγκεκριμένα αντικείμενα, ζώα, χώρους ή καταστάσεις και συχνά παρουσιαζόμαστε αγχωμένοι και...

αναστατωμένοι όταν καλούμαστε να τα αντιμετωπίσουμε γιατί μας δημιουργούν φόβο…



Είναι ιδιαίτερης λοιπόν σημασίας να εξηγήσουμε ποια ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ φόβου και φοβίας.



Ο φόβος, από τη μια, είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα το οποίο δημιουργείται από πραγματικά φοβογόνα ερεθίσματα (δηλαδή, γεννούν φόβο σε όλους τους ανθρώπους) και είναι αναγκαίος για την προστασία του ατόμου. Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, πόσο επικίνδυνο θα ήταν για τη σωματική μας ακεραιότητα εάν δεν φοβόμασταν τη φωτιά ή το σεισμό ή τους κεραυνούς…



Άρα, ο φυσιολογικός φόβος μας προστατεύει! Από την άλλη πλευρά, η φοβία χαρακτηρίζεται ως μια αγχώδης διαταραχή και εκδηλώνεται με τη μορφή υπερβολικού και παράλογου φόβου ο οποίος πυροδοτείται από μη-φοβογόνα ερεθίσματα (ερεθίσματα, δηλαδή, που δεν δημιουργούν φόβο σε όλους τους ανθρώπους) και έχει ως αποτέλεσμα την απόλυτη αδυναμία του ατόμου να λειτουργήσει φυσιολογικά, να συνυπάρξει στο κοινωνικό σύνολο και να ανταποκριθεί με επιτυχία στην καθημερινότητά του.



Μάλιστα, πολλές είναι οι φορές που το φοβικό άτομο βιώνει έντονες «κρίσεις πανικού» όταν βρίσκεται κοντά στο ερέθισμα που του δημιουργεί τη φοβία ή ακόμα και όταν, απλά το σκέφτεται!



Συνήθως οι φοβίες διακρίνονται σε δυο τύπους:



1. Στις φοβίες που παρουσιάζονται με τη μορφή έντονου άγχους για μια συγκεκριμένη κατάσταση, αντικείμενο ή δραστηριότητα (όπως η αραχνοφοβία, υψοφοβία ή φοβία με τους γιατρούς)



2. Στις φοβίες που περικλείουν πολλές μορφές άγχους για πολλές καταστάσεις ή δραστηριότητες (όπως η αγοραφοβία ή η κοινωνική φοβία) και συνήθως οδηγούν σε κρίσεις πανικού



Γιατί φοβάμαι…;



Δεν είναι εύκολο να δοθεί μια γρήγορη απάντηση στο ερώτημα «γιατί φοβάμαι;» και αυτό γιατί οι αιτίες μπορεί να ποικίλλουν, ίσως να είναι περισσότερες από μια ή ακόμα, μπορεί να μην είναι τόσο εμφανείς όσο θα πίστευε κανείς. Το παρακάτω ερωτηματολόγιο περιλαμβάνει τους πιο συνήθεις λόγους που οδηγούν στη γέννηση ενός φόβου ή μιας φοβίας. Νιώστε ελεύθεροι και τολμήστε να ρωτήσετε τον εαυτό σας:



1. Πόσο πιθανό είναι να φοβάστε εξαιτίας μιας προσωπικής σας τραυματικής εμπειρίας; (π.χ. φοβάστε τους σκύλους γιατί κάποτε σας δάγκωσε ένας)



2. Μήπως κάποιο συγγενικό ή φιλικό σας πρόσωπο σας έμαθε να φοβάστε κάποιο ερέθισμα και άρα, ο φόβος σας είναι το αποτέλεσμα μιας μιμητικής συμπεριφοράς;



3. Μήπως είστε αγχωμένοι για κάτι αρνητικό ή αγχογόνο που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη ζωή σας και το συνδέετε λανθασμένα με αυτό που «νομίζετε» οτι φοβάστε;



4. Πως αντιμετωπίζει η οικογένειά σας ή οι φίλοι σας το φόβο σας; Μιλώντας μαζί τους νιώθετε ανακουφισμένοι ή περισσότερο ταραγμένοι;



5. Νιώθετε ότι ο έντονος φόβος σας περιορίζει και σας δυσκολεύει την καθημερινή σας ζωή;



6. Έχετε βιώσει ποτέ «κρίση πανικού»; Αν ναι, ο φόβος της εμφάνισης μιας τέτοιας κρίσης σας κάνει πιο ευάλωτους και αδύναμους και άρα, πιο εσωστρεφείς;



Ξεπερνώντας τις φοβίες μας…



Ο πιο αποτελεσματικός αλλά και ταυτόχρονα, δύσκολος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες μας είναι να τις «κοιτάξουμε κατάματα και να μην τρέχουμε μακριά τους»! Είναι αλήθεια ότι η πιο δύσκολη φάση είναι η αρχή-το ξεκίνημα μιας θεραπείας! Κι αυτό γιατί είναι η στιγμή που το άτομο χρειάζεται να επιστρατεύσει θάρρος, θέληση, υπομονή και επιμονή! Από τη στιγμή λοιπόν που θα ξεκινήσει την προσωπική του προσπάθεια μέσα από μια καλά οργανωμένη και μεθοδευμένη θεραπεία, θα λάβει την απαραίτητη υποστήριξη, θα καταλάβει τι είναι αυτό που του προκαλεί το έντονο εσωτερικευμένο άγχος, από που πηγάζει, ποια είναι η ισχύς του και πως μπορεί να αποδυναμωθεί! Όταν λοιπόν απομυθοποιήσει τη φοβία του και εκλογικεύσει την επίδρασή της πάνω του, τότε θα νιώσει πραγματικά ανακουφισμένος και ελεύθερος!



Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι από μια από τις πιο επικίνδυνες παγίδες για τον φοβικό ασθενή είναι η προσπάθειά του να ξεπεράσει τη φοβία του μόνος του, χωρίς την καθοδήγηση και την υποστήριξη ενός ειδικού. Στην προσπάθειά του να μειώσει το άγχος του, προσπαθεί να αποφεύγει τα ερεθίσματα που του προκαλούν τη φοβία με αποτέλεσμα να εκδηλώνει μια σταδιακή παραίτηση από φυσιολογικές καθημερινές δραστηριότητες (safety behaviour)!



Πότε κρίνεται απαραίτητη η επίσκεψη σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας;



 Όταν η φοβία προκαλεί στο άτομο υπερβολική ένταση και ανεξέλεγκτο άγχος



 Όταν η αρνητική διάθεση, ο φόβος και το άγχος καταλαμβάνουν την κεντρική θέση στις σκέψεις του ατόμου



 Όταν η φοβία αποδιοργανώνει την καθημερινότητα του ατόμου και το αναγκάζει να δυσλειτουργεί



 Όταν απειλείται η κοινωνικότητά του και εμφανίζει τάσεις απομόνωσης προκειμένου να «κρυφτεί» για να προστατευθεί από ό,τι του προκαλεί έντονο φόβο (κυρίως στην περίπτωση της κοινωνικής φοβίας)



 Όταν οι απλές συμβουλές ή η προσωπική προσπάθεια του ατόμου φαίνεται πως δεν αρκούν



 Όταν η φοβία συνδυάζεται με άλλα ψυχολογικά προβλήματα ή άλλες ανησυχητικές συμπεριφορές όπως για παράδειγμα, ο αυτό-τραυματισμός, η κατάθλιψη, οι διαταραχές ύπνου, η μειωμένη επίδοση σε οποιαδήποτε δραστηριότητα



 Όταν το άτομο έχει υποστεί διάφορα άλλα ψυχολογικά τραύματα όπως π.χ. κακοποίηση



Χρήσιμες Συμβουλές για Γονείς



Πως θα βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει τους φόβους του!



ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ:



1. μην απαξιώνετε ή υποτιμάτε τους φόβους των παιδιών σας για κανένα λόγο



2. μην αστειεύεστε, γελάτε ή κοροϊδεύετε το φόβο τους για κάτι



3. αποφεύγετε να τιμωρείτε το παιδί σας όταν σας εμπιστεύεται και σας εξομολογείται ότι φοβάται



4. δώστε χρόνο στο παιδί σας να συμφιλιωθεί με το συναίσθημα του φόβου και μην το πιέζετε να γίνει «θαρραλέο» μονομιάς επειδή έτσι κρίνετε εσείς σωστό



5. αποφεύγετε τις απειλές για «μάγισσες» και «μπαμπούλες» προκειμένου να καταφέρετε κάτι όπως, π.χ. να το ταΐσετε







ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΕ:



1. παροτρύνετε το παιδί σας να αναπτύξει μια σειρά από επιχειρήματα που θα του αποδεικνύουν κάθε φορά γιατί να μην φοβάται



2. εξηγήστε του ότι για κάθε φόβο υπάρχει μια λύση…για παράδειγμα, δείξτε του πώς να προστατεύεται όταν κινδυνεύει από κάτι



3. δείξτε του πώς να αντιμετωπίζει το φόβο του και όχι πώς να κρύβεται ή να ντρέπεται



4. να του επιβεβαιώνετε ότι θα είστε δίπλα του για να μη νιώθει μόνο του



5. «υποψιάστε» το παιδί σας και ενημερώστε το για πιθανούς κινδύνους…μην το αφήνετε στο σκοτάδι!



6. ενισχύστε την ελευθερία του, την αυτονομία του και ο αυτό-συναίσθημά του έτσι ώστε να νιώθει δυνατό και θαρραλέο



7. αποφεύγετε να «κληρονομείτε» τους δικούς σας φόβους στο παιδί σας!



www.tsekouratoi.gr

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου


γιατί στολίζου με δέντρο; Το έθιμο ήρθε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς. Για πρώτη φορά στολίστηκε δέντρο στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833 και μετά στην Αθήνα. Από το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και μετά το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Το έθιμο όμως στην πραγματικότητα ήταν έθιμο καθαρά βυζαντινό.
Γιατί ο πρώτος που σκέφθηκε να στολίσει τα κλαδιά του έλατου με πολύχρωμα κεριά, άσπρα, κίτρινα και κόκκινα, ήταν ο νεαρός αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Γ΄, ο επιλεγόμενος ‘Μέθυσος’. Για τον Μιχαήλ, θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ο πρώτος ‘τέντυ –μπόυ’, που έβγαλε η φημισμένη πόλη των Καισάρων, επειδή του άρεσε να ξαφνιάζει τους ανθρώπους με τις τρέλες του. Μια παραμονή Χριστουγέννων, λοιπόν, διέταξε τους αυλικούς του να τοποθετήσουν κατά τη διάρκεια της νύχτας ένα μεγάλο έλατο στην πλατεία του Ταύρου, όπου ήταν και τα ανάκτορα. Έπειτα ο ίδιος, με μια σκαλωσιά, κρέμασε στα κλαδιά του δέντρου διάφορα κεριά τεράστια σε μέγεθος και χοντρά όσο ένα μπράτσο δυνατού άντρα. Τα κεριά αυτά τα άναψε, τη στιγμή ακριβώς που οι καμπάνες του μεσονυκτίου καλούσαν τους πιστούς στην εκκλησία. Η νύχτα ήταν γλυκιά και ήρεμη. Δεν φυσούσε καθόλου και το χιόνι είχε σταματήσει να πέφτει, λες και του άρεσε η παράξενη εκείνη σκηνοθεσία του Μιχαήλ. Τα κεριά έμειναν αναμμένα αρκετή ώρα και ο κόσμος που περνούσε από την Πλατεία του Ταύρου, βλέποντας το φωτισμένο έλατο, έμενε με το στόμα ανοιχτό. Δεν ήξερε τι να υποθέσει και νόμιζε ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα θαύμα. Στον λαό άρεσε αυτό και έτσι τον επόμενο χρόνο αρκετοί άρχοντες του Βυζαντίου επανέλαβαν το ίδιο σκηνικό. Με μια διαφορά. Ότι αντί να στολίσουν κάποιο δέντρο του κήπου τους στόλιζαν τα σπίτια τους.
Με τον καιρό η συνήθεια αυτή εδραιώθηκε τόσο πολύ στη συνείδηση του λαού ώστε γενικεύθηκε και έμεινε σαν έθιμο. Το έθιμο του στολισμένου έλατου το πήραν μαζί τους οι Σταυροφόροι που είχαν καταλάβει τηνΚωνσταντινούπολη και το μετέφεραν στις πατρίδες τους. Μετά την Άλωση οι Έλληνες το ξέχασαν. Οι Δυτικοί όμως εξακολούθησαν να το διατηρούν χωρίς να ξέρουν πολλά πράγματα για την προέλευσή του.
Με τον ερχομό του Όθωνα στην Ελλάδα, οι ακόλουθοί του έφεραν μαζί τους και το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου, χωρίς όμως να φαντάζονται πως το κουβαλούσαν πίσω στον τόπο της καταγωγής του. Είναι γνωστό πως η Αθήνα ήταν επαρχία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Όπως και αν έχει το ζήτημα, «οι παλιοί Αθηναίοι, που έβλεπαν για πρώτη φορά στολισμένο έλατο, με κεριά, με παιχνίδια και με επιχρυσωμένες κουκουνάρες, γοητεύονταν τόσο πολύ που σχημάτιζαν ουρές για να το θαυμάσουν». Ιδίως τα παιδιά δεν ξεκολλούσαν τα μάτια τους από πάνω του. Και ήταν φυσικό. Το δέντρο, ένα τεράστιο έλατο, είχε τοποθετηθεί κοντά στο σημερινό Πεδίο του Άρεως, όπως περίπου γίνεται και σήμερα με τα έλατα που στήνουν στις κεντρικές πλατείες οι διάφοροι δήμοι. Ήταν φορτωμένο με όμορφα και πολύχρωμα παιχνίδια και λαμποκοπούσε ολόκληρο. Το δέντρο είχε για φύλακες δύο Βαυαρούς φρουρούς για να μην κλέψει κανείς κάποιο από τα ωραία στολίδια του. Έμεινε δε σε εκείνη τη θέση όλο το Δωδεκαήμερο. Την ημέρα που έπρεπε να το πάρουν από τη θέση του οι Αθηναίοι αντέδρασαν. Ήθελαν να το κρατήσουν λίγο ακόμη. Ο δήμος τους έκανε το χατίρι. Συνεννοήθηκε με τους Βαυαρούς και αυτοί το άφησαν στην ίδια θέση ως το τέλος Ιανουαρίου.
Μόλις η Ελλάδα ελευθερώθηκε από τους Τούρκους και έγινε ανεξάρτητο κράτος, τα Χριστούγεννα βρήκαν και πάλι την παλιά τους αίγλη. Αυτή την αίγλη που είχαν πριν από την Άλωση της Πόλης. Παρ’ όλο που η Αθήνα περιοριζόταν σε τέσσερις συνοικίες: την Πλάκα, το Μοναστηράκι, του Καλαμιώτου και τον Άγιο Φίλιππα. Η μικρή πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους ζούσε έντονα τη ζωή της, τουλάχιστον τις εορτάσιμες αυτές μέρες. Το κέντρο της πόλης είχε μεταφερθεί τώρα, από την οδό Αδριανού, όπου ήταν παλαιότερα, στη διασταύρωση των οδών Αιόλου και Ερμού. Εκεί ήταν τα εμπορικά καταστήματα, τα καλύτερα ζαχαροπλαστεία και τα καφενεία: το πιο γνωστό ήταν της Ωραίας Ελλάδος, κοντά στην Αγία Ειρήνη. Το μεγάλο αυτό καφενείο «ήταν το πρώτο δημόσιο κέντρο που στόλισε για πρώτη φορά το 1848 χριστουγεννιάτικο έλατο με πολύχρωμα κεράκια, επιχρυσωμένους καρπούς, παιχνίδια από αληθινή πορσελάνη και ένα σωρό άλλα μπιχλιμπίδια. Για την εποχή στοίχιζαν πανάκριβα, επειδή τα έφερναν όλα από το εξωτερικό. Αυτή η χριστουγεννιάτικη ‘ατραξιόν’, που κατέπληξε και συνάρπασε κυριολεκτικά τους Αθηναίους, μικρούς και μεγάλους, ήταν έμπνευση ενός Βαυαρού αξιωματικού, του Ρούντολφ Έρχαρτ, που ήταν πραγματικά φιλέλληνας». Ο Έρχαρτ, όπως γράφει στα απομνημονεύματά του, ήθελε να γενικεύσει το ωραίο αυτό έθιμο, πιστεύοντας πως ήταν προϊόν της πατρίδας του.
Τα επόμενα Χριστούγεννα, τα Χριστούγεννα του 1849, έκαναν την εμφάνισή τους και άλλα στολισμένα έλατα, σε διάφορα αρχοντικά της Αθήνας. Από εκεί και πέρα το έθιμο καθιερώθηκε φτάνοντας ως την εποχή μας.
Πηγή: Από το περιοδικό «ιστορία εικονογραφημένη», τεύχος 462, Δεκέμβριος 2006

WebRep
currentVote
noRating
noWeight

Η Θεσσαλονίκη στους 20 top προορισμούς του κόσμου για το 2013



Η Θεσσαλονίκη στους 20 top προορισμούς του κόσμου για το 2013Στους 20 κορυφαίους προορισμούς που πρέπει να επισκεφθεί κάποιος το 2013 κατατάσσει...


το National Geographic τη Θεσσαλονίκη, προσθέτοντας ένα ακόμη στη λίστα των πρόσφατων θετικών δημοσιεύμάτων για την πόλη ή/και τον νυν Δήμαρχό της.



Το National Geographic αναφέρεται αρχικά στο φωτεινό λιμάνι της πόλης «το οποίο είναι ένα από τα τελευταία αστικά μέτωπα στη νότια Ευρώπη, που δεν έχουν ακόμη εγκλωβιστεί από κάποια γιγαντιαία μαρίνα». Γίνεται ακόμη αναφορά στα ξύλινα καΐκια που αρμενίζουν στο ήσυχο κόλπο, στο ελικοειδές παραλιακό μέτωπο, στα σύμβολα της πόλης, στα βυζαντινά και οθωμανικά μνημεία, στις γκαλερί τέχνης, στα hot spots της μαγειρικής και στα μποέμ νυχτερινά κέντρα.



Για να αποκτήσει κάποιος καλύτερη αίσθηση της Θεσσαλονίκης, προτείνεται μια βόλτα με τα πόδια μέσα από τα ερείπια της Άνω Πόλης, στην πλατεία Αριστοτέλους, στην Προκυμαία. Και βέβαια μια γεύση από ψητό καλαμάρι που «πλένεται» με ξηρό Μακεδονικό. Στους 20 top προορισμούς, εκτός από τη Θεσσαλονίκη είναι η Μασσαλία, το Raja Ampat στην Ινδονησία, η Ραβέννα, το Μαλάουι, το Quito στο Εκουαδόρ, το Bagan στη Μιανμάρ, το Cape Breton στη Σκωτία, η Ουγκάντα, το Hudson Valley στη Νέα Υόρκη, η Γρενάδα στην Καραιβική, το Bodø στην Αρκτική, το Valparaíso στη Χιλή, το Missouri River Banks στη Μοντάνα, το St. Augustine στη Φλόριντα, το Memphis, το Κιότο και το Jarash στην Ιορδανία.





lifo.gr

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Ποια χρώματα προστάζει η μόδα για τις φετινές γιορτές



Οι γιορτές πλησιάζουν και πολύ σύντομα θα πρέπει να διαλέξετε τι θα φορέσετε.
Τα χρώματα που ξεχωρίζουν φέτος δεν διαφέρουν πολύ...από αυτά που φαντάζεστε, ας κάνουμε, λοιπόν, μια ενδεικτική ανακεφαλαίωση για να τα ξαναθυμηθείτε.

Το κυπαρισσί είναι ένα από τα επικρατέστερα χρώματα για φέτος. Το ίδιο ισχύει και με το σκούρο μπλε, το οινοπνευματί, το μπλε cobalt και το σκούρο μωβ, αλλά και το πιο ανοιχτό στην απόχρωση της λεβάντας για τις πιο τολμηρές κυρίες.

Το χρυσαφί (είτε από παγιέτες, είτε λόγω υφάσματος), το κροκί και το πορτοκαλί θα σας κάνουν να ξεχωρίσετς καθώς είναι αρκετά έντονα, ενώ το κόκκινο του πάθους είναι η κλασική αξία σε κάθε επίσημη εκδήλωση.

Τέλος, εάν θέλετε να νιώσετε ασφάλεια χωρίς περιττό ρίσκο, το μαύρο και το άσπρο θα σας βγάλουν από τη δύσκολη θέση.

Μην ξεχνάς αυτό που είπε η Coco Chanel, «το καλύτερο χρώμα σε όλον τον κόσμο είναι αυτό που δείχνει ωραίο επάνω σου».
queen.gr

Deja Vu: Γιατί ο χρόνος επαναλαμβάνεται;;;


Τι ακριβώς είναι το συναίσθημα deja vu και ποια η σχέση του με τις παραφυσικές εμπειρίες;
Το γνωρίζατε ότι υπάρχουν 3 διαφορετικά είδη deja vu; Τι...

επιστημονικά πειράματα έχουν γίνει πάνω στο φαινόμενο και ποια τα συμπεράσματα τους; Το γνωρίζατε ότι 1 στους 2 ανθρώπους έχει βιώσει έστω μία φορά στη ζωή του σχετική εμπειρία;

Ο Νικόλαος Κουμαρτζής μας παρουσιάζει το φαινόμενο στην ολότητα του, μέσα από μία σπάνια αλλά και σύγχρονη βιβλιογραφία, παρουσιάζοντας

παράλληλα για πρώτη φορά στην Ελλάδα σύγχρονα σχετικά επιστημονικά πειράματα και στηριζόμενος σε papers της παλαιότερης βιβλιοθήκης ψυχικών ερευνών στον κόσμο (Βρετανική Εταιρία Ψυχικών Ερευνών).



Τι είναι Deja vu και τι δεν είναι;

Ο όρος deja vu είναι γαλλικός και σημαίνει «αυτό το έχω ξαναδεί». Πιο σπάνια, για το ίδιο φαινόμενο χρησιμοποιείται ο αγγλικός όρος paramnesia που σαφώς προέρχεται από την ελληνική λέξη «παραμνησία».

Ως λέξη πρωτοεμφανίστηκε από τον Emile Boirac(1851- 1917), έναν Γάλλο ερευνητή με έντονο ενδιαφέρον για τις ψυχικές έρευνες, στο βιβλίο του L' Avenir des sciences psychiques(Το Μέλλον των Ψυχικών Ερευνών). Το σύγγραμμα του αποτελούσε επέκταση μίας εργασίας που είχε ολοκληρώσει όταν ακόμα ήταν προπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Chicago.

Τι ακριβώς όμως είναι μία deja vu εμπειρία; Είναι η αίσθηση ενός ανθρώπου ότι ένα γεγονός που τώρα βλέπει/ βιώνει/ ακούει έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Έτσι, η εν λόγω εμπειρία συνοδεύεται συχνά από ένα έντονο αίσθημα οικειότητας, αλλά κυρίως από ένα δεύτερο- και συχνά πιο έντονο- αίσθημα παραδοξότητας.

Η ιδιαιτερότητα όμως της εν λόγω εμπειρίας ώστε να οριστεί ως παραφυσικό φαινόμενο, δεν είναι ότι ένα γεγονός μοιάζει να επαναλαμβάνεται, αλλά το ιδιαίτερο αίσθημα που συνοδεύει την αίσθηση αυτή: είναι η έντονη πεποίθηση ότι «κάτι δεν πάει καλά», ότι αυτό που αισθάνομαι είναι αδύνατο να συμβαίνει. Κατά τη βίωση ενός deja vu συχνά αισθανόμαστε ότι δεν είναι δυνατόν να έχουμε ξαναζήσει την εν λόγω στιγμή, όσο έντονα και να νιώθουμε οικειότητα.

Δηλαδή, αρκετές φορές μπορεί να αισθανόμαστε έντονη σύγχυση με ερωτήσεις του τύπου: «Έχω ξαναδιαβάσει το εν λόγω βιβλίο;» ή «Έχω ξαναδεί την εν λόγω ταινία;». Η σύγχυση όμως αυτή δεν εμπεριέχει την αίσθηση της παραδοξότητας. ’λλωστε, είναι φυσικό ένας άνθρωπος που έχει διαβάσει εκατοντάδες βιβλία ή κάποιο βιβλίο πριν αρκετά χρόνια, να μην θυμάται τίποτα από αυτό.

Η σύγχυση όμως αυτή σε καμία περίπτωση δεν είναι deja vu.







Τα 3 Είδη Deja vu: Deja vecu - Deja senti - Deja visite.

Τα παραπάνω ίσως είναι οτιδήποτε έχετε ακούσει ποτέ για την ιδιαίτερη αυτή εμπειρία. Δυστυχώς όμως είναι εξαιρετικά, ίσως και επικίνδυνα, ελλιπείς. Κατ' αρχήν, αυτό που ονομάζουμε Deja vu δεν είναι deja vu, παρά μία κατηγορία αυτού. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά..



Σύμφωνα με τον Arthur Funkhouser, στο paper Three Types of deja vu(Funkhouser, A., 1996), υπάρχουν τριών ειδών εμπειρίες deja vu, οι deja vecu, deja senti και deja visite.

H deja vecu μεταφράζεται ως «αυτό το έχω ξαναζήσει» και σχεδόν πάντα όταν ένας άνθρωπος μιλάει για deja vu εννοεί deja vecu. Βέβαια, μία τέτοια γενίκευση και ταυτοποίηση των δύο όρων είναι απόλυτα λανθασμένη.

Τι ακριβώς όμως είναι μία deja vecu εμπειρία; Κατ' αρχήν, εμπεριέχει κάτι πολύ περισσότερο από ότι απλά οπτικά ερεθίσματα, γι' αυτό και η ταύτιση του με τον όρο deja vu είναι λανθασμένη. Το αίσθημα που δημιουργείται περιέχει πολύ περισσότερη λεπτομέρεια και πληροφορίες, ενώ το άτομο που το βιώνει αισθάνεται ότι τα πάντα είναι ακριβώς όπως και στο παρελθόν.

Δηλαδή, δεν είναι απλά ότι «αυτό το έχω ξαναδεί» αλλά ότι «αυτό το έχω ξαναζήσει».



Η deja senti εμπειρία έχει να κάνει αποκλειστικά με κάποιο συναίσθημα του ανθρώπου, ενώ μεταφράζεται ως «αυτό το έχω ξανανιώσει». Σε αντίθεση με τις άλλες δύο κατηγορίες deja vu, η deja senti δεν εμπεριέχει την υποψία πρόγνωσης, είναι δηλαδή κάτι απόλυτα φυσικό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι αρκετοί επιληπτικοί ασθενείς βιώνουν συχνά deja senti, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην έρευνα για τις άλλες δύο περιπτώσεις.



Τέλος, η deja visite αφορά ένα ακόμα πιο συγκεκριμένο συναίσθημα: την παράδοξη αίσθηση ότι γνωρίζουμε ένα μέρος που δεν έχουμε επισκεφτεί ποτέ στο παρελθόν. Δηλαδή, επισκεπτόμενοι π.χ. μία πόλη γνωρίζουμε πώς να κινηθούμε για να φτάσουμε στον προορισμό μας, ενώ κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο.

Ως εμπειρία συναντάται πολύ πιο σπάνια, ενώ έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες ως εξήγηση του φαινομένου: από εξωσωματικές εμπειρίες και μετεμψύχωση, έως απλές λογικές απαντήσεις. Με το φαινόμενο έχει ασχοληθεί και ο Καρλ Γιούνγκ, στο paper On synchronicity(Συγχρονικότητα) , το 1952.

Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ της εμπειρίας deja vecu και της deja visite είναι ότι στη μεν πρώτη κυρίαρχο ρόλο παίζει το συναίσθημα, ενώ η δεύτερη έχει να κάνει κυρίως με γεωγραφικές και χωρικές διαστάσεις.



Η πιο συχνή και ενδιαφέρουσα περίπτωση deja vu είναι η deja vecu, κάτι που υποδηλώνεται και από το πλήθος των ερευνών, πειραμάτων και μελετών που έχουν αφιερωθεί στην εξήγηση του φαινομένου.







1 Στους 2 Ανθρώπους Έχει Βιώσει Deja vu!

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ως φαινόμενο παρατηρήθηκε πριν αρκετούς αιώνες, πιθανόν συνόδευε τον άνθρωπο και από την αρχή της πορείας του. Ως εκ τούτου, υπάρχει πλήθος παλαιότερων ερευνών πάνω στο φαινόμενο και όλες καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: 1 στους 3 ανθρώπους έχει βιώσει deja vu!



Κατ' αρχήν, η πρώτη αφορά που η επιστημονική κοινότητα ασχολήθηκε μαζί του ήταν μόλις το 1890, όταν ο Lach- Szyrma παρουσίασε περιπτώσεις τέτοιων εμπειριών.

Ο McKellar το 1954, από τις πρώτες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν πάνω στο φαινόμενο, κατέληξε ότι το 23% των συμμετεχόντων του είχαν βιώσει deja vu. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 182 φοιτητών του πανεπιστημίου του Aberdeen.



Το παραπάνω ποσοστό εκτοξεύθηκε στα ύψη λίγα χρόνια αργότερα, όταν το 1966 ο C.E. Green παρουσίασε τα αποτελέσματα παρόμοιας έρευνας πάνω σε 115 φοιτητές του πανεπιστημίου του Southampton. Σύμφωνα με το paper που εξέδωσε, το 80% των ερωτηθέντων είχε βιώσει έστω και μία φορά στη ζωή του deja vu!



Το 1985, σχετική έρευνα του Haraldsson έδειξε ότι το 64% των Βρετανών και το Ισλανδών έχει βιώσει εμπειρία deja vu, ενώ υπολόγισε ότι το αντίστοιχο ποσοστό για τις Η.Π.Α. αγγίζει το 60%!

Το 1991, οι Gallup και Newport υπολόγισαν ότι το παραπάνω ποσοστό στο 56%. Πιο πρόσφατα, το 1992, πραγματοποιήθηκε σχετική έρευνα από τον T. C. Gaynard με δείγμα μαθητές του Wyke College του Kingston, ηλικίας 16 με 19 ετών. Τα συμπεράσματα του; Από το σύνολο των μαθητών που βίωσαν κάποια παραφυσική εμπειρία, το deja vu ήταν το πλέον διαδεδομένο: 35.9%!

Τέλος, μόλις το 1999, σχετική έρευνα της Shari A. Cohn σε δείγμα 208 ατόμων από την Σκωτία, τη Βρετανία, την υπόλοιπη Ευρώπη, τη Νότιο Αμερική και άλλες περιοχές της υφηλίου, υπολόγισε ότι το ποσοστό των ανθρώπων που βιώνουν εμπειρίες deja vu ανέρχεται στο 66%, με το 12% να μην είναι σίγουροι και μόνο το 19% των ερωτηθέντων να απαντάνε όχι!



Επιστημονική Προσέγγιση: Γιατί Δεν Είναι Εφικτή;

Έχοντας υπόψη μας τα παραπάνω, δηλαδή ότι ως φαινόμενο βιώνεται από την πλειοψηφία των ανθρώπων και ότι έχει παρατηρηθεί από τις απαρχές της ιστορίας μας(υπάρχουν αρκετές αναφορές σε παλαιότερα κείμενα), είναι φυσικό να αναρωτηθούμε γιατί δεν αποτέλεσε μέχρι σήμερα αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και πειραματισμού.

Και όντως, πέρα από τις αρκετές- στατιστικής φύσεως- έρευνες που παρουσιάσαμε παραπάνω, λιγοστές πραγματικά φορές οι εν λόγω εμπειρίες έχουν αποτελέσει αντικείμενο πειραματισμού. Γιατί λοιπόν;

Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή και έχει να κάνει με τη φύση των εμπειριών. Το deja vu δεν βιώνεται κατά παραγγελία, αντιθέτως μάλιστα εμφανίζεται πάντα σε τελείως απρόσμενες στιγμές, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατη η μελέτη του σε εργαστηριακό περιβάλλον.

Οπότε, η μοναδική επιστημονική προσέγγιση που μπορεί να πραγματοποιηθεί, έως τη στιγμή που θα ανακαλυφθεί τρόπος πρόκλησης εμπειριών deja vu, είναι η καταγραφή εμπειριών και οι στατιστικές έρευνες όσο το δυνατόν περισσότερων πληθυσμών.



Ασθένεια, Παρενέργεια Φαρμάκων ή Ανωμαλία των Νευρώνων;

Κάπως έτσι, δημιουργήθηκε πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη δεκάδων θεωριών στην προσπάθεια εξήγησης του παράδοξου αυτού φαινομένου, από αρκετά επιστημονικά πεδία.

Για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί μία έντονη ομοιότητα μεταξύ εμπειριών deja vu και διάφορων κλινικών ασθενειών, όπως κάποιες μορφές σχιζοφρένειας. Η πιο ισχυρή πάντως σύνδεση έχει γίνει μεταξύ deja vu και παροδικής επιληψίας του λοβού(αγγλ. temporal lobe epilepsy), κάτι που οδηγεί αρκετούς επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι είναι αποτέλεσμα νευρολογικής ανωμαλίας. Τι σημαίνει αυτό; Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν συχνά από μικρές(μη παθολογικές) επιληπτικές κρίσεις, μερικές εκ των οποίων κατά πάσα πιθανότητα ευθύνονται και για τις εμπειρίες deja vu.



Επίσης, έχει αποδειχθεί κλινικά ότι η παράλληλη χρήση συγκεκριμένων φάρμακων αυξάνει τις πιθανότητας βίωσης εμπειρίας deja vu. Μόλις το 2001, οι Taiminen και Jaaskelainen ανέφεραν την περίπτωση ενός, κατ' άλλα υγιή, άνδρα που άρχισε να βιώνει έντονα και αλλεπάλληλα deja vu όταν ξεκίνησε φαρμακευτική αγωγή με αμανταδίνη και φενυλοπροπανολαμίνη(amantadine και phenylpropanolamine) για να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα γρίπης που τον ενοχλούσαν. Στηριζόμενοι σε παλαιότερες έρευνες, οι δύο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το deja vu είναι αποτέλεσμα υπερδοπανιμεργικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο.



Από την άλλη, προς τα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, αναπτύχθηκε η θεωρία ότι οι εμπειρίες deja vu είναι αποτέλεσμα της ετεροχρονισμένης ενεργοποίησης των νευρώνων. Ο παραπάνω ετεροχρονισμός παραπλανούσε τον εγκέφαλο, ο οποίος πίστευε ότι δεχόταν πανομοιότυπο ερέθισμα για δεύτερη φορά, ενώ στην πραγματικότητα λάμβανε το ίδιο ερέθισμα με μία μικρή καθυστέρηση. Η πιο διαδεδομένη θεωρία που στηρίχθηκε στην παραπάνω παραδοχή ήταν αυτή της οπτικής καθυστέρησης, η οποία εξηγούσε το φαινόμενο deja vu ως αποτέλεσμα της καθυστερημένης μεταφοράς από ένα μάτι ενός οπτικού ερεθίσματος σε σχέση με το δεύτερο. Έτσι, το ίδιο ερέθισμα έφτανε στον εγκέφαλο με καθυστέρηση χιλιοστών δευτερολέπτου, η οποία όμως ήταν αρκετή ώστε να παραπλανήσει τη συνείδηση και να δημιουργήσει μία παράδοξη αίσθηση οικειότητας: δηλαδή φαινόμενο deja vu. Η παραπάνω θεωρία όμως κατέρρευσε όταν παρουσιάστηκαν περιπτώσεις βίωσης deja vu από τυφλούς!



Deja vu: Μία 'Aγνωστη Ικανότητα του Ανθρώπου;

Παράλληλα όμως με τις θεωρίες της καθεστηκυίας επιστήμης, αναπτύχθηκαν και ορισμένες προερχόμενες από το χώρο των ψυχικών ερευνών και της παραψυχολογίας, ιδιαίτερα διαδεδομένος και αποδεκτός σε χώρες της Βρετανίας και της Αμερικής.

Έτσι, αρκετοί επιστήμονες συνέδεσαν την εμπειρία με φαινόμενα πρόγνωσης, διόρασης ή υπεραισθητικών αντιλήψεων, ενώ η πλειονότητα της επιστημονικής κοινότητας των ψυχικών ερευνών είδαν το φαινόμενο deja vu ως την αδιαμφισβήτητη απόδειξη ύπαρξης ψυχικών ικανοτήτων στην πλειονότητα των ανθρώπων.



Από την άλλη, μικρότερος αριθμός ερευνητών υποστηρίζουν ότι το deja vu στην πραγματικότητα είναι προσπέλασης της μνήμης των ονείρων! Σύμφωνα με το σκεπτικό της εν λόγω θεωρίας, τα όνειρα- όπως και κάθε άλλο σημαντικό ερέθισμα- αποθηκεύονται στην μακροπρόθεσμη μνήμη.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να θυμηθούν την πλειονότητα των ονείρων που έχουν δει, εντούτοις ένας άνθρωπος που ονειρεύεται παρουσιάζει δραστηριότητα στο κομμάτι του εγκεφάλου του όπου βρίσκεται η μακροπρόθεσμη μνήμη. Έτσι, πιθανόν ένα όνειρο μπορεί να προσπεράσει τη μικροπρόθεσμη μνήμη, προσπελαύνοντας κατ' ευθείαν τη μακροπρόθεσμη.

Με λίγα λόγια, το συναίσθημα του deja vu μπορεί να προκληθεί εξαιτίας μίας ανάμνησης ενός ξεχασμένου ονείρου, το οποίο φέρει αρκετά κοινά στοιχεία με την κατάσταση που βιώνει εκείνη τη στιγμή το άτομο.

Κάπως έτσι, αρκετοί ερευνητές συνέδεσαν την εμπειρία deja vu με το φαινόμενο deja reve, που σημαίνει «αυτό το έχω ονειρευτεί».



To Deja vu Αναδημιουργήθηκε σε Εργαστήριο!

Όπως όμως ήδη προείπαμε, όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά θεωρίες που αναπτύχθηκαν στην προσπάθεια του ανθρώπου να βρει απαντήσεις γύρω από ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να μελετήσει πειραματικά. Σαν μία ψηλάφηση δηλαδή στα τυφλά!

Και όμως, μόλις πριν λίγους μήνες, στις 21 Ιουλίου 2006, μία ανατρεπτική είδηση αναμεταδόθηκε από το ειδησεογραφικό δίκτυο του BBC News: «Εμπειρίες Deja vu αναδημιουργήθηκαν στο εργαστήριο!» .

Τι σημαίνει μία τέτοια είδηση; Εφόσον κατάφεραν να αναδημιουργήσουν κατά παραγγελία την εν λόγω εμπειρία, τότε το φαινόμενο δεν μένει παρά να εισέλθει στα εργαστήρια για πειραματική μελέτη. Τέλος στις θεωρίες δηλαδή, αρχή στις πράξεις. Σύμφωνα με δημοσίευμα λοιπόν του περιοδικού New Scientist, τα μέλη του Leeds Memory Group κατάφεραν μέσω «ύπνωσης» να προκαλέσουν deja vu εμπειρίες στους συμμετέχοντες στα πειράματα. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το περιοδικό: «η δουλειά τους θα ρίξει φως σε θεμελιώδεις εργασίες της ανθρώπινης μνήμης» .



Πως όμως κατέληξαν στην εν λόγω ανακάλυψη; Σύμφωνα με την πλειονότητα των επιστημόνων, όταν ένας άνθρωπος αναγνωρίζει ένα οικείο αντικείμενο ή πρόσωπο περνά από δύο σημαντικές διεργασίες. Αρχικά, ο εγκέφαλος προσπελαύνει τη μνήμη με σκοπό να διαπιστώσει αν το αντικείμενο που βλέπει τώρα έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν. Στη συνέχεια, αν όντως έχει παρατηρηθεί, ένα άλλο κομμάτι του εγκεφάλου αναγνωρίζει το αντικείμενο ως οικείο.

Αυτό που κατάφεραν οι επιστήμονες του Leeds είναι να διαχωρίσουν τη δεύτερη διεργασία από την πρώτη και να προκαλέσουν τη δεύτερη μέσω «ύπνωσης». Αποτέλεσμα; Αναπαράγεται επιτυχώς στους συμμετέχοντες το συναίσθημα του deja vu για κάθε τι που παρατηρούν! Με αυτόν τον τρόπο, το παράδοξο αυτό φαινόμενο μετατρέπεται σε αντικείμενο πειραματισμού.

Ο ερευνητής Akira O' Connor, μέλος της ομάδας του Leeds, παρουσίασε τα συμπεράσματα τους στο Διεθνές Συνέδριο για τη Μνήμη στο Σύδνευ της Αυστραλίας, ενώ δήλωσε χαρακτηριστικά στο New Scientists: «Αυτό μας λέει ότι είναι δυνατόν να διαχωρίσουμε στο εργαστήριο τις δύο αυτές διεργασίες, κάτι πολύ σημαντικό στην προσπάθεια μας να αποδείξουμε ότι είναι όντως ξεχωριστές».



Μάλιστα, οι παραπάνω ανακαλύψεις δεν άφησαν ασυγκίνητη την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. Ο καθηγητής Alan Brown, ειδικός στο φαινόμενο deja vu στο πανεπιστήμιο South Methodist του Ντάλας, είπε χαρακτηριστικά: «Δεν έχω πολλές πληροφορίες για την έρευνα που διεξάγεται στο Leeds, όμως από οτιδήποτε γνωρίζω πρόκειται σίγουρα για μία σοβαρή και μεθοδική δουλειά με ένα ιδιαίτερα ανατρεπτικό αποτέλεσμα»!


http://www.metafysiko.gr

H παράξενη υπόθεση των αδελφών Κλαρκ: Γερνάνε ανάποδα!

Θυμίζει την ταινία «η ζωή του Μπέντζαμιν Μπάτον», όπου ο Μπραντ Πιτ από ηλικιωμένος γινόταν παιδί, ζώντας τη ζωή του ανάποδα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην περίπτωση των...

αδελφών Κλαρκ στη Βρετανία, οι οποίοι γίνονται πάλι παιδιά μπροστά στα μάτια της μητέρας τους. Ο 42χρονος Μάικλ και ο 39χρονος Μάθιου έχουν διαγνωστεί με λευκοδυστροφία μία σπάνια αρρώστια, που τους έχει μετατρέψει σε παιδιά, εγκλωβίζοντας το...

παιδικό τους μυαλό σε ενήλικα κορμιά. Η Κριστίν και ο Άντονι Κλαρκ διανύουν τη δεκαετία των 60 και ενώ θα έπρεπε να παίζουν με τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους, νταντεύουν τα παιδιά τους, που πρόλαβαν και έκαναν δικές τους οικογένειες. Η λευκοδυστροφία είναι μία σπάνια γενετική ασθένεια που προκαλεί σταδιακή απώλεια της ομιλίας και της κίνησης. Τα αδέλφια από το Χαλ ζούσαν φυσιολογική ζωή μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Δεν γνώριζαν ότι το μυαλό τους ήταν μία ωρολογιακή βόμβα, ότι κουβαλούσε μία εξαιρετικά σπάνια ασθένεια. Ο 39χρονος Μάθιου πρόλαβε και έγινε και παππούς, αφού με τη σύζυγό του απέκτησαν μία κόρη τη Λυδία, που σήμερα στα 19 της, τον έκανε και παππού. Οι γονείς τους ζητούν βοήθεια, γιατί η κατάσταση των γιων τους επιδεινώνεται ταχύτατα και σε λίγο δεν θα μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται. Η περίπτωσή τους έγινε και ντοκιμαντέρ στο κανάλι 4 της βρετανικής τηλεόρασης. Αρχικά κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλάόταν σε ένα οικογενειακό τους ταξίδι, τα ενήλικα παιδιά τους άρχισαν να φωνάζουν «γιούπι-γιούπι» σαν μικρά παιδιά, ενώ διένυαν και οι δύο τη δεκαετία των 30 και όλοι οι επιβάτες τους κοίταζαν καλά-καλά. Και οι δύο ήταν πανεπιστημιακής μόρφωσης, παντρεμένοι με παιδιά. Ο κύριος και η κυρία Κλαρκ πήραν σύνταξη και μετακόμισαν σε ένα χωριό, ελπίζοντας ότι οι γιοι τους θα τους έβλεπαν. Οι γιοι τους όμως σταμάτησαν να τηλεφωνούν και μία ημέρα τους τηλεφώνησε η εγγονή τους για να τους πει ότι ο μπαμπάς της ζούσε σε έναν ξενώνα. Και οι δύο γιοι τους, που εντωμεταξύ χώρισαν, δεν μπορούσαν να τα φέρουν εις πέρας και κατέληξαν να ζουν με επιδόματα. Οι ηλικιωμένοι γονείς αποφάσισαν να επιστρέψουν για να φροντίσουν τους γιους τους, όταν οι γιατροί τους ενημέρωσαν ότι τα παιδιά τους πάσχουν από αυτή τη σπάνια ασθένεια που εκφυλίζει το μυαλό λίγο-λίγο. Η κυρία Κλαρκ ισχυρίζεται ότι ο Μάικλ φέρεται πιο παιδικά και δεν θέλει να τον αφήνουν καθόλου μόνο του, ενώ ο Μάθιου μιλάει όλη την ώρα, και λέει ότι του έρθει στο κεφάλι. Σαν τα μικρά παιδιά ξυπνάνε συνέχεια τη νύχτα. Η κυρία Κλαρκ σηκώνεται επτά φορές κάθε βράδυ και για τους δύο τους και σαν παιδιά αρνούνται ότι νυστάζουν, ακόμη και όταν κλείνουν τα βλέφαρά τους. Τσακώνονται μεταξύ τους και μετά αγκαλιάζονται. Έχουν επιστρέψει στην παιδική ηλικία και έπονται και χειρότερα. Μόλις τον Απρίλιο η πνευματική τους ηλικία ήταν τα δέκα έτη και σήμερα δεν μπορούν να φάνε καλά-καλά και να κινηθούν. Η λευκοδυστροφία είναι μία σπάνια ασθένεια και υπάρχει μία πιθανότητα στις 3 δισεκατομμύρια να την έχουν στα γονίδιά τους δύο άνθρωποι που γίνονται ζευγάρι.Πλήττει τον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα και το νωτιαίο μυελό. Συνήθως επιδρά σε νεογέννητα και κληρονομείται από τον γονιό στο παιδί.


xorisoria.org

Αλεπότρυπα: Η σπηλιά που ενέπνευσε την πύλη του Άδη;





Ένα σπήλαιο με έκταση όσο 4 γήπεδα ποδοσφαίρου και με την δική...


του υπόγεια λίμνη μπορεί να είναι το μέρος που ενέπνευσε το πανάρχαιο μύθο για τον θεό του κάτω...κόσμου, τον Άδη, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους. Η σπηλιά, με το όνομα Αλεπότρυπα, έστεκε ανεξερεύνητη για αιώνες στον κόλπο του Διρού στην Μάνη, ώσπου ένας άνδρας που είχε βγάλει το σκύλο του βόλτα βρήκε μια μικρή της είσοδο γύρω στο 1950.



Οι ειδικοί πέρασαν τις τελευταίες δεκαετίες κάνοντας ανασκαφές στην σπηλιά και πιστεύουν ότι εκατοντάδες ήταν οι άνθρωποι που έμειναν μέσα στην Αλεπότρυπα, κάνοντάς την έτσι ένα από τα παλαιότερα προϊστορικά χωριά στην Ευρώπη, μέχρι την κατάρρευση της εισόδου της που έθαψε όλους τους κατοίκους της ζωντανούς πριν 5000 χρόνια.



Οι αρχαιολόγοι τώρα φέρνουν στο φως εργαλεία, πήλινα αγγεία, οψιανούς (ηφαιστιογενή πετρώματα), καθώς και ασημένια και χάλκινα αντικείμενα που χρονολογούνται από την Νεολιθική εποχή, που ξεκίνησε περίπου πριν 9000 χρόνια, λίγο πριν την εποχή του Λίθου.



Όμως το πιο σημαντικό εύρημα – ότι η σπηλιά χρησιμοποιούταν ως νεκροταφείο και για ταφικές τελετές – οδήγησε τους αρχαιολόγους ερευνητές στο να πιστεύουν ότι μπορεί να ενέπνευσε τον μύθο του κάτω κόσμου του Άδη. Ο πρώτος αρχαιολόγος που έκανε ανασκαφές μέσα στην Αλεπότρυπα, Γιώργος Παπαθανασόπουλος (φωτό), υποστηρίζει ότι για τους Νεολιθικούς κατοίκους, η σπηλιά ήταν ο κάτω κόσμος του Άδη.



Σύμφωνα με τον Μάικλ Γκάλατι, αρχαιολόγο απ΄το Κολέγιο Μιλσαψ του Μιζούρι, : «Μπορείς εύκολα να διακρίνεις γιατί ο Γιώργος Παπαθανασσόπουλος έκανε αυτήν την υπόθεση. Το σπήλαιο όντως δίνει την εντύπωση του κάτω κόσμου, με τον Άδη και τον ποταμό Αχέροντα. Η Αλεπότρυπα υπήρξε ακριβώς πριν την εποχή του Μπρούντζου στην Μυκηναϊκή Ελλάδα, οπότε είναι σαν να βλέπει κανείς την ανάδυση των πραγμάτων που οδήγησαν στην εποχή των ηρώων στην Ελλάδα. Φανταστείτε το μέρος αυτό να φωτίζεται από δαδιά, γεμάτο ανθρώπους που ανάβουν φωτιές και καίνε του νεκρούς. Τα ταφικά μνημεία και οι τελετές που έλαβαν χώρα δίνουν στην σπηλιά την αίσθηση το κάτω κόσμου. Είναι σαν τον Άδη, συμπληρωμένο από τον ποταμό Αχέροντα.»



Ο Έλληνας αρχαιολόγος ανέκαθεν υποστήριξε ότι η σπηλιά ήταν ένας τόπος προσκυνήματος όπου ετάφησαν επιφανείς άνδρες, δίνοντας την εντύπωση ότι επρόκειτο για την πραγματική είσοδο στον Άδη, την πηγή της ελληνικής γοητείας για τον κάτω κόσμο.



Το σπήλαιο είναι μακρύτερο από 1000 μέτρα και έχει μία τεράστια κεντρική αίθουσα, όμως οι αρχαιολόγοι έχουν πολύ δρόμο ακόμα για να εξερευνήσουν ολόκληρο αυτό το θαύμα της φύσης. Ο κ.Γκάλατι πρόσθεσε: «Δεν ξέρουμε πόσο πιο βαθιά φτάνει η σπηλιά. Με κάθε επιφύλαξη, εάν συνεχίσουμε έτσι μπορεί να βρούμε μέχρι και Νεάτερνταλ εκεί κάτω. Απλά δεν έχουμε σκάψει ακόμα τόσο βαθιά ώστε να μπορούμε να εξακριβώσουμε κάτι τέτοιο».











ta-anilia.blogspot.gr

Αναγνώστες