Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Η πρώτη ελληνίδα ηθοποιός στην Αθήνα


γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος
«…Τρέξατε, τρέξατε, απόψε στο θέατρο το ρόλο της γυναίκας θα παίξει αληθινή γυναίκα…», αυτή η άκρως «σοκαριστική» είδηση ακουγόταν από τον ντελάλη στους δρόμους της Αθήνας του 1840. Οι Νοικοκυραίοι σταυροκοπιόνταν και οι καθώς πρέπει κυρίες και δεσποινίδες έκλειναν τα αυτιά τους για να μην το ακούσουν. Την ίδια εποχή, περίπου, η Ιταλιδούλα ηθοποιός του μελοδράματος, Ρίτα Μπάσο, ξεσήκωνε το ανδρικό κοινό της Αθήνας. Η Μπάσο ήταν πρώτη γυναίκα που αντίκριζαν οι Αθηναίοι και άφηναν περιουσίες στα πόδια της (δες24grammata.com “οι αγωνιστές του ’21 σαλιαρίζουν με τις θεατρίνες”). Αυτά είδε και απόειδε η Ηπειρωτοπούλα Αικατερίνη Παναγιώτου και τόλμησε να βγει στο σανίδι παρ όλη τα αυστηρά ήθη της εποχής της. Η Παναγιώτου είναι η πρώτη Ελληνίδα επαγγελματίας ηθοποιός. Πριν βγει στο θέατρο εργαζόταν ως κορδελιάστρα, αλλά το Νοέμβριο του 1840 πείστηκε από τη Φιλοδραματική Εταιρεία που ζητούσε «κοράσια κόσμια και ευειδή» για τις ανάγκες της παράστασης της πεντάπρακτης τραγωδίας «Αριστόδημος» του Ιταλού δραματουργού Μόντι (Vincenzo Monti 1754- 1828). Ο θεατρικός συγγραφέας και ιστορικός του θεάτρου Ν.Ι.Λάσκαρης (1868- 1945) αναφέρει ότι «…προς μεγάλην έκπληξιν των Αθηναίων, οίτινες μόλις έμαθαν ότι θα εμφανισθεί γυνή ηθοποιός, κατέκλυσαν το θέατρον, το οποίο παρ ολίγον να καταρρεύσσει εκ της συρροής». Η Παναγιώτου εργάστηκε μόνο τέσσερα χρόνια ως ηθοποιός και στη συνέχεια αποχώρησε απογοητευμένη. Πάντως ως πρωταγωνίστρια της «Εταιρείας του εν Αθήναις Θεάτρου» πληρωνόταν με το αστρονομικό ποσό των 50 δραχμών μηνιαίως. Ίσως γι αυτό,  μόλις το 1842 εμφανίστηκε η δεύτερη επαγγελματίας ηθοποιός, η Αθηνά Φαρμάκη και στη συνέχεια ακολούθησαν η Μαριγώ Δευτερίδη και η Μαριγώ Δομεστίνη (το όνομα Μαριγώ ήταν, την εποχή εκείνη,  η πιο μοντέρνα εκδοχή του ονόματος Μαρία). Πάντως για την Ιστορία είναι καλό να αναφερθεί ότι πριν την Παναγιώτου, καταγράφεται η Αικατερίνη Βιαγκίνη ( 1817) στη Ζάκυνθο και αρκετές κυρίες και δεσποινίδες στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Αυτές, όμως, οι γυναίκες συμμετείχαν σε ερασιτεχνική παράσταση, όταν ακόμα ελληνικό κράτος δεν υπήρχε. Το 1833  αναφέρονται σε ερασιτεχνικό θίασο στη Λευκάδα η Ακριβούλα Σταύρου και η Αικατερίνη Καμπατσίνη

24grammata.com 
WebRep
currentVote
noRating
noWeight

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ



Σχεδόν ταυτόχρονα με τη γέννηση του κινηματογράφου στη Γαλλία, το 1895, έρχονται συνεργεία των Lumieres και του Eddison, από τη Γαλλία και την Αμερική, αντίστοιχα, για να γυρίσουν ταινίες και για να προβάλλουν άλλες στις ευρωπαϊκές χώρες και στη Ρωσία. Δεν υπάρχει μια ακριβής καταγραφή για το ποιος πρόβαλλε πρώτος ταινίες στην Ελλάδα, όμως ξέρουμε ότι το ελληνικό κοινό από τις αρχές του 20ου αιώνα είχε έρθει σε επαφή με τον κινηματογράφο.
Για να είμαστε όμως ακριβείς, δεν μπορούμε να ορίσουμε την γέννηση του κινηματογράφου στην Ελλάδα, μόνο από τις προβολές ταινιών, αλλά από τα γυρίσματα κινηματογραφικών έργων στη χώρα μας. Δυστυχώς τα γυρίσματα είναι υπόθεση ξένων, αν εξαιρέσουμε τους αδελφούς Μανάκια που γύρισαν κάποιες ταινίες με έναν άγνωστο, ακόμη και σήμερα τρόπο, από τις οποίες δεν έχουμε δει ακόμη τίποτε, οι περισσότερες δε από αυτές έχουν σήμερα χαθεί κάπου ανάμεσα στα κράτη που έγιναν μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Εξάλλου, οι Μανάκια ήταν Έλληνες, πιο συγκεκριμένα Βλάχοι, για την υπηκοότητά τους όμως ερίζουν όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Τουρκία, τα Σκόπια και η Γιουγκοσλαβία, αφού έγιναν γνωστοί από ιστορικές έρευνες και μετά το θάνατο του ενός από τα δύο αδέλφια.
Αναφέρεται ότι το 1906 έγιναν τα πρώτα γυρίσματα, από ένα Γάλλο οπερατέρ, ανταποκριτή της Γκωμόν, ο οποίος είχε έρθει από την Αίγυπτο για να καλύψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1910 έχουμε τις πρώτες καθαρά ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές, από μια εταιρεία παραγωγής, την Αθήνη Φιλμς, και με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή το Σπύρο Δημητρακόπουλο, ο οποίος, για διαφημιστικούς λόγους είχε υιοθετήσει το όνομα Σπυριντιών. Σώζονται τέσσερις τίτλοι, «Κβο βάντις Σπυριντιών», «Ο Σπυριντιών χαμαιλέων», «Ο Σπυριντιών μπέμπης» και «Οι δύο τυχεροί». Μόνο ως φαρσοκωμωδία θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτές τις ταινίες. Καθαρή μίμηση του θεάτρου και, μάλιστα, του πιο εύπεπτου είδους του.
Είναι φανερό ότι ο Σπυριντιών μιμείται τις πρώτες ταινίες των Lumieres, τουλάχιστον ως προς τις θεματικές τους. Κατά τα άλλα, δεν έχουμε παρά ένα θέαμα που έχει απλά κινηματογραφηθεί, δηλαδή έχει αποτυπωθεί η κίνηση στο φιλμ, ενώ ο ήχος με κάποιο τρόπο θα υπήρχε στην αίθουσα, πολύ πιθανόν με έναν οργανοπαίκτη, είμαστε, φυσικά στην εποχή του βωβού κιινηματογράφου. Δε θα κάναμε λάθος αν μιλάγαμε για αρπαχτή. Ο κινηματογράφος ήταν ένα λαϊκό θέαμα που το σνόμπαρε η «υψηλή κοινωνία» της εποχής, όπως θα δούμε αργότερα. Άρα ο Δημητρακόπουλος τον ταπεινό και αμόρφωτο θεατή έβλεπε, αυτόν που δεν μπορούσε να πάει στο θέατρο και ήθελε να ζήσει μια παρόμοια εμπειρία. Αυτή η ιδιότυπη κινηματογραφική δραστηριότητα θα είχε συνέχεια αν δεν γινόντουσαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και η Μικρασιατική Καταστροφή, άρα για αυτά τα χρόνια πρακτικά δεν είχαμε κάποια κινηματογραφική δραστηριότητα στην Ελλάδα.
Οι πιο σοβαρές προσπάθειες θα γίνουν από το Ζόζεφ Χεπ. Αυτός ήταν Ούγγρος, συνεργαζόταν με τη βασιλική οικογένεια, είχε συνεργαστεί με την εταιρεία Πατέ, δούλεψε, ως κινηματογραφιστής στην Ουγγαρία και στη Γαλλία, για να καταλήξει στην Ελλάδα, όπου κινηματογράφησε, το 1912, τα πρώτα ζουρνάλ, κάτι σαν επίκαιρα, τα οποία αναφέρονταν στις δραστηριότητες της βασιλικής οικογένειας («Οι μικροί πρίγκιπες στον κήπο των ανακτόρων») και του στρατού («Η είσοδος του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη», ταινία που γύρισε στις 26 Οκτωβρίου 1912). Σε όλες αυτές τις ταινίες ο βασιλιάς και η οικογένειά του παίζουν πρωτεύοντα και βασικό ρόλο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές έγιναν αποκλειστικά και μόνο για αυτό το σκοπό.
Παρόλα αυτά είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια καταγραφής της ιστορικής πραγματικότητας με τον κινηματογράφο και οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες που γυρίστηκαν στην Ελλάδα. Κάπως έτσι ξεκινά ο κινηματογράφος στη χώρα μας, με την αυγή του 20ου αιώνα


cinemainfo.gr

WebRep
currentVote
noRating
noWeight

Μαστίχα Χίου

H Μαστίχα Χίου είναι η φυσική ρητίνη που βγαίνει από τον κορμό & τα κλαδιά του σχίνου (Pistacia Lentiscus var. Chia).  Η έκκριση αυτή προκαλείται με χάραγμα του σχίνου από αιχμηρό εργαλείο. Η Μαστίχα εμφανίζεται σαν δάκρυ στα χαραγμένα σημεία και ρέει κατά σταγόνες στο χώμα. Κατά την έκκρισή της έχει τη μορφή κολλώδους και διαυγούς υγρού για να στερεοποιηθεί σε ακανόνιστα σχήματα μετά την πάροδο 15-20 ημερών. Η μορφή της, αφού στερεοποιηθεί, είναι κρυσταλλική και η αρχική της γεύση είναι μάλλον πικρή, για να φύγει σύντομα, αφήνοντας ένα ιδιαίτερο άρωμα που της προσδίδει μοναδικότητα. 


 Ο βαθμός σκληρότητας της Μαστίχας εξαρτάται από την θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, τον χρόνο έκθεσής της στην φύση, καθώς και το μέγεθος που έχει το δάκρυ. Όταν η ροή της Μαστίχας είναι συνεχής, το δάκρυ είναι μεγάλο και σχετικά μαλακό, ενώ η μη συνεχής ροή, αποδίδει μικρό δάκρυ, αλλά μεγαλύτερης σκληρότητας.
 Η Μαστίχα Χίου από το 1997, έχει χαρακτηρισθεί ως Προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.), βάσει του υπ’ αριθμ. 123/1997 Κανονισμού (L0224/24-1- 97) της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει  καταχωρηθεί  στον σχετικό Κοινοτικό Κατάλογο των Προϊόντων Π.Ο.Π.*


*Ως Π.Ο.Π χαρακτηρίζεται το προϊόν, του οποίου τα χαρακτηριστικά οφείλονται κυρίως ή αποκλειστικά στο γεωγραφικό περιβάλλον,  ενώ η παραγωγή, η μεταποίηση και η επεξεργασία του λαμβάνουν χώρα σε οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή.
Σύμφωνα με τον παραπάνω κανονισμό η Μαστίχα Χίου προστατεύεται από την πώληση οιασδήποτε ανταγωνιστικής απομίμησης που θα υπεξαιρούσε τη φήμη της Ονομασίας Προέλευσης.


...Το Δένδρο Το μαστιχόδενδρο ή σχίνος –επιστημονικά Pistacia Lentiscus var. Chia-  είναι θάμνος αειθαλής ύψους 2-3 μέτρων που αναπτύσσεται αργά για να πάρει την τελική του μορφή ύστερα από 40 – 50 χρόνια, ενώ η παραγωγή Μαστίχας είναι δυνατή μετά τον πέμπτο χρόνο της φύτευσής του. Ο σχίνος είναι ανθεκτικό φυτό, ευπαθές μόνο στην παγωνιά και την κακομεταχείρηση. Οι νέες φυτείες προέρχονται
 από κλαδιά παλαιότερων δέντρων (τα  μοσχεύματα) και οι παλιές ανανεώνονται με παρφυάδες ή καταβολάδες.

Σχίνοι ή δένδρα αυτής της οικογένειας αποτελούν κύριο στοιχείο της Μακκίας βλάστησης των παραμεσόγειων χωρών, αλλά μόνο στη Χίο, δένδρο και φύση σε μία μαγική συνταγή μας χαρίζουν την ευχαρίστηση, την ανακούφιση και τη γιατρειά μέσα από τα πολύτιμα «δάκρυα» της Μαστίχας. 
...Τα Μαστιχοχώρια

Η Μαστίχα, όπως ήταν φυσιολογικό, έδωσε το όνομα της στους  μεσαιωνικούς οικισμούς στη Νότια Χίο που περιγράφονται ως Μαστιχοχώρια. Αυτή είναι η κοινή ονομασία των χωριών της νότιας Χίου, γιατί μόνο εκεί ευδοκιμεί ο Μαστιχοφόρος σχίνος που η εκμετάλλευση του μέχρι και σήμερα αποτελεί την κύρια πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της περιοχής.

 Η ίδρυση των οικισμών χρονολογείται από την Βυζαντινή περίοδο, όμως στα χρόνια της Γενουατοκρατίας(1346–1566), οπότε και συστηματοποιείται η καλλιέργεια της Mαστίχας, παίρνουν την οριστική τους μορφή και παρά τις φθορές και τις καταστροφές που έχουν υποστεί στο πέρασμα των αιώνων εξακολουθούν να αποτελούν μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς.

 Σκοπός της ίδρυσης και οργάνωσης των χωριών ήταν η συστηματική εκμετάλλευση του μονοπωλιακού προϊόντος της Μαστίχας. Για την προστασία των χωρικών από τους επιδρομείς που μάστιζαν το Αιγαίο τους μεσαιωνικούς χρόνους οι θέσεις, των χωριών, ήταν αθέατες από τη θάλασσα , η διάταξη των οικισμών είχε φρουριακή μορφή και σε όλους παρατηρούνται κοινά χαρακτηριστικά στην πολεοδομική συγκρότηση: έχουν κλειστό τετράπλευρο σχήμα και τα τελευταία προς τα έξω σπίτια σχηματίζουν περιμετρικά το αμυντικό τείχος. Στο κέντρο των οικισμών υπήρχαν ψηλοί ορθογώνιοι πύργοι και μικρότεροι κυλινδρικοί στις γωνίες του τείχους . Οι  δρόμοι δεν ακολουθούν γεωμετρικές χαράξεις και η είσοδος στους οικισμούς ήταν δυνατή μόνο από μία πρόσβαση. Τα σπίτια ακολουθούν ως προς την οργάνωση των χώρων τους τις ίδιες αρχές αλλά παρόλαυτα εμφανίζουν ποικιλία. Είναι λιθόκτιστα με ισόγειο και έναν όροφο και οι χώροι τους καλύπτονται από ημικυλινδρικούς θόλους(γέρματα). Στο ισόγειο ήταν οι στάβλοι και οι αποθήκες  για τα γεωργικά προϊόντα , ενώ στον όροφο τα δωμάτια κατοικίας , που αναπτύσσονταν γύρω από ένα κεντρικό υπαίθριο χώρο , το «πουντί» , που χρησίμευε για τον λιασμό και τον αερισμό του ορόφου . Τα δώματα των σπιτιών ήταν σχεδόν στο ίδιο ύφος , έτσι ώστε να γίνεται εύκολη η διαφυγή των κατοίκων σε περίπτωση κινδύνου , από σπίτι σε σπίτι.
Σήμερα, Μαστίχα παράγουν 24 χωριά τα οποία είναι χαρακτηρισμένα ως παραδοσιακοί ή διατηρητέοι οικισμοί από το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού. Τα χώρια αυτά είναι: ο Άγιος Γεώργιος, τα Αρμόλια, οι Βαβύλοι, η Βέσσα, το Βουνό, η Ελάτα, η Έξω Διδύμα, το Θολοποτάμι, τα Θυμιανά, η Καλαμωτή, η Καλλιμασιά, ο Καταρράκτης, το Λιθί, η Μέσα Διδύμα, τα Μεστά, το Μυρμήγκι, τα Νένητα, το Νεχώρι, οι Ολύμποι, η Παγίδα, τα Πατρικά, το Πυργί και τα Φλάτσια.

...Ιδιότητες Μαστίχας

Η  Μαστίχα της Χίου αναγνωρίστηκε από τα αρχαία χρόνια, τόσο για το ιδιαίτερο άρωμα της, όσο και για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Έχει καταγραφεί ως η πρώτη φυσική τσίκλα του αρχαίου κόσμου, που χρησιμοποιούνταν για τον καθαρισμό των δοντιών και τη φρεσκάδα της αναπνοής. Την χρησιμοποιούσαν ακόμη στην κοσμετολογία, για καθαρισμό του προσώπου και του σώματος. Συμμετείχε ως δραστικό συστατικό σε μια σειρά από φαρμακευτικές συνταγές και ιατροσόφια, που έχουν κατά καιρούς καταγραφεί στις διεθνείς φαρμακοποιίες. Έχει επίσης καταγραφεί στη διάρκεια των αιώνων, λόγω των ευεργετικών ιδιοτήτων της στην υγεία του ανθρώπου και τη συμβολή στην ανακούφιση από διάφορες ασθένειες.

 Στη σύγχρονη εποχή, η επιστημονική κοινότητα, έστω και με καθυστέρηση, αλλά με ορθές και επιστημονικά αποδεκτές μεθόδους, έρχεται να επιβεβαιώσει και να τεκμηριώσει τις ευεργετικές δράσεις της Μαστίχας Χίου. Αποδεικνύεται πλέον επιστημονικά, ότι η Μαστίχα Χίου παρουσιάζει ευεργετική δράση κατά των παθήσεων του πεπτικού συστήματος, συμβάλλει στη στοματική υγιεινή, παρουσιάζει σημαντική αντιμικροβιακή και αντιφλεγμονώδη δράση, αποτελεί φυσικό αντιοξειδωτικό, ενώ παράλληλα συμβάλει στην επούλωση τραυμάτων και την ανάπλαση της
 επιδερμίδας.

Ήδη στις μέρες μας, μια σειρά από ανακοινώσεις, σε διεθνούς  κύρους επιστημονικά περιοδικά, επιβεβαιώνουν τις ιστορικά καταγεγραμμένες ιδιότητες της Μαστίχα της Χίου. Οι ανακοινώσεις αυτές βασίζονται σε αποτελέσματα εργαστηριακών ερευνών αλλά και κλινικών μελετών, που πραγματοποιούνται από ανεξάρτητους ερευνητές τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς και οι οποίες σταδιακά αποκαλύπτουν ότι η Μαστίχα της Χίου διαθέτει μοναδικές ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες.

...Χρήσεις
Αναμφισβήτητα η μοναδικότητα της μαστίχας Χίου οφείλεται στις εξαιρετικές θεραπευτικές ιδιότητες της, στην παγκόσμια αποκλειστικότητα του γενέθλιου τόπου που αφορά στην παραγωγή της και στο σπάνιο άρωμα της. Όμως η μοναδικότητα αυτή ενισχύεται από την πολύ-χρηστικότητα της και το γεγονός ότι αγαπήθηκε και ενσωματώθηκε στην κουλτούρα διαφορετικών λαών και πολιτισμών ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Μαστίχα Χίου έχει εκτεταμένες εφαρμογές και χρήσεις αποτελώντας πηγή έμπνευσης στον κλάδο των τροφίμων και ποτών, στην φαρμακευτική και  χημική βιομηχανία και στην παραγωγή καλλυντικών και αρωμάτων.

 Σήμερα η Μαστίχα Χίου εξάγεται σε όλον τον κόσμο και παράγεται μεγάλη  ποικιλία προϊόντων όπως: αρτοσκευάσματα,  γλυκά, μαρμελάδες, παγωτά, σοκολάτες, τσίχλες,  καραμέλες, ροφήματα, τσάι,  καφές, γαλακτοκομικά, ζυμαρικά, σάλτσες, λικέρ, ούζο, κρασί, συμπληρώματα διατροφής, προϊόντα στοματικής υγιεινής,  χειρουργικά νήματα, επιθέματα για εγκαύματα, οδοντο-νήματα,
 σαπούνια, καλλυντικά, αρωματικά κεριά, αιθέρια έλαια, βερνίκια ζωγραφικής και συγκολλητικές ρητίνες.


mastihashop.com

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΣ


Κώστας Χατζηχρήστος
O δημοφιλής ηθοποιός Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή στη διάρκεια της κατοχής με το θίασο του Λουκή Μυλωνά, που περιόδευε στη Θεσσαλία. Λίγο αργότερα έφτασε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σε βαριετέ, μετείχε σε μουσικούς θιάσους κι έλαβε μέρος σε διάφορες επιθεωρήσεις.Το 1952 συγκρότησε το δικό του θίασο, ενώ συνέπραξε και ως συνθιασάρχης με εκλεκτούς πρωταγωνιστές της εποχής. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάστηκε με τον Κούλη Στολίγκα και την Καίτη Ντιριντάουα, με την οποία αργότερα παντρεύτηκε. Τα επόμενα 15 χρόνια ανέβασε με δικούς του θιάσους πολλές και επιτυχημένες επιθεωρήσεις και κωμωδίες. Κάποιες από αυτές γνώρισαν τέτοια επιτυχία που μεταφέρθηκεαν και στη μεγάλη οθόνη, όπως «Ο κύριος Πτέραρχος», «Της Κακομοίρας», «Ηλίας του 16ου», «Ένας έξυπνος βλάκας», «Παριζιάνα» κ.α.Μεγάλη και σημαντική υπήρξε και η κινηματογραφική του δραστηριότητα. Έκανε το ντεμπούτο του το 1952 στον «Πύργο των ιπποτών» και γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας απ' τους δημοφιλέστερους κωμικούς της μεγάλης οθόνης. Το 1955 δημιούργησε το χαρακτήρα του Θύμιου, ενός κουτοπόνηρου επαρχιώτη που έρχεται στην πρωτεύουσα και βρίσκει τονμπελά του, στο φιλμ «Πιάσαμε την καλή». Ακολούθησαν «Τα Κωθώνια του Συντάγματος» (1956), «Οι Τρεις Ντετέκτιβ» (1957), «Τσαρούχι, Πιστόλι, Παπιγιόν» (1957), «Γερακίνα» (1958), «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα» (1959), «Να Ζήσουν τα Φτωχόπαιδα» (1959), «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Λαός και Κολωνάκι» (1959), «Ο Θύμιος τα 'χει Τετρακόσια» (1960), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα» (1962), και πολλές άλλες. Ο ίδιος υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτησε άλλες οκτώ. Το 1958 παντρεύτηκε την Καίτη Ντιριντάουα. Την περίοδο 1994 - 1996 επέστρεψε στο θέατρο, στη δική του θεατρική στέγη, που απέκτησε το 1970 κι έχασε λόγω χρεών λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του, στις 3 Οκτωβρίου του 2001.
Φιλμογραφία
Αλεξανδρος και Αϊσε (2001)
Ένας πιλότος... για πέταμα (1987) [Θύμιος Κατσαμπέκης]
Αγριες Κότες (1981) [Θύμιος]
Γυναίκες στα όπλα (1979) [Στάμος Ζούπας]
Η Αλίκη Δικτάτωρ (1972)
Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήση (1971) [Λέανδρος Περπέρης]
Θύμιος Εναντίον Τσίτσιου (1971) [Θύμιος / Τσίτσιος]
Ένα μπουζούκι αλλοιώτικο από τ' άλλα (1970) [Κώστας Καραβεδούρας]
Ένας χίππυς με τσαρούχια (1970)
Ο απίθανος (1970) [Μάκης (Ευθύμης) Χαρίσης]
Κακός, ψυχρός και ανάποδος (1969) [Θύμιος Παπαχατζής / Κώστας Παπαχατζής]
Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα!.. (1969) [Λάκης (Τριαντάφυλλος) Πέτρος (Πετρόπουλος)]
Η Αθήνα μετά τα Μεσάνυχτα (1968)
Ο Τυχεράκιας (1968) [Θύμιος]
Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967) [Θύμιος] 

Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966) [Μελέτης]
Ο τετραπέρατος (1966) [Δήμος]
Ενα Καράβι Παπαδόπουλοι (1966) [Θύμιος]
Φως... νερό... τηλέφωνο Οικόπεδα με δόσεις (1966) [Μανώλης Πελεκούδης]
Όχι,.. κύριε Τζόνσον (1965) [ο μόνος αγοραστής]
Πράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου (1965) [Κοσμάς Μπουραλάς]
Η σωφερίνα (1964) [όργανο]
Ενας Ζόρικος Δεκανέας (1964) [υποδεκανέας Θανάσης Πρασινάδας]
Ο θαλασσόλυκος!.. (1964) [Παντελής Καζούρας / Κώστας Χατζηχρήστος]
Ο παράς και ο φουκαράς (1964) [Κοσμάς Περιστέρης]
Οι κληρονόμοι (1964) [Παναγιώτης Τσόκας]
Ο ανηψιός μου ο Μανώλης (1963) [Μανώλης Μαραμένος]
Ο Καζανόβας (1963) [Γιωργος Χατζηγεωργουλας]
Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου (1963)
Ο κύριος πτέραρχος (1963) [Κανέλλος]
Ο ταυρομάχος προχωρεί!.. (1963) [Μιχάλης]
Της κακομοίρας (1963) [Ζήκος]
Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962) [Παρασκευάς Πουρνάρας]
Ο Μιχαληός του 14ου συντάγματος (1962) [Μιχαληός Καραμιχάλης]
Ο ταξιτζής (1962) [Θανάσης Περιμένης]
Πεζοδρόμιο (1962)
Η Αθήνα τη νύχτα (1962) [ο ίδιος]
Ο σκληρός άντρας (1961) [Ηρακλής Λεοντόπουλος του Αχιλλέως]
Το έξυπνο πουλί (1961) [Λουκάς Μανής]
Καπετάνιος για Κλάματα (1961) [Σίμος Παπαφίγκος] 

Το παιδί της πιάτσας (1961) [Μίμης Φακής]
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960) [Θωμάς Μακρυκώστας]
Τα ντερβισόπαιδα (1960) [Θόδωρος]
Αντίο Ζωή (1960)
Ο Θύμιος τα`χει 400 (1960) [Θύμιος Τάμπουλας / Κώστας Χατζής]
Αντρας Είμαι... και το Κέφι μου Θα Κάνω! (1960)
Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959) [Ευθύμιος Ταμζούρλας]
Η Λίζα τό 'σκασε (1959) [Ιορδάνης Κολλάρος]
Δράκουλας και Σία (1959) [Θανάσης Καρατριμπούρας]
Ερωτας με Δόσεις (1959) [Φώντας]
Λαός και Κολωνάκι (1959) [Κώστας Τζεβελέκης]
Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959) [Τώνης Παχουλός]
Ο Ηλίας του 16ου (1959) [Ηλίας]
Σαρακατσανισσα (1959)
Ο Θύμιος τάκανε θάλασσα (1959) [Θύμιος Μπούκουρας / "Σπύρος Μπελίρης"]
Γερακίνα (1958)
Ο Κόμης... Χατζηχρήστος (1958)
3 τρελλοί ντετέκτιβς (1957) [Βαγγέλης]
Μαρία Πενταγιώτισσα (1957) [Θύμιος]
Μανούλα, Θέλω να Ζήσεις (1957)
Τα Τρια Παιδια Βολιωτικα (1957)
Τσαρούχι Πιστόλι Παπιγιόν (1957)
Ο Θείος της Βιολέτας (1957) [Πολυζώης]
Τζιπ περίπτερο κι αγάπη (1957) [Γιώργος] 

Δολλάρια και όνειρα (1956)
Κυνηγώντας τον Ερωτα (1956) [Θύμιος]
Οι Τρακαδόροι της Αθήνας (1956) [Αγαμέμνων]
Ποιος θα Πληρώσει το Μάρμαρο (1956) [Θύμιος]
Τρία Κοθώνια του Συντάγματος (1956) [Θύμιος ο Ρουμελιώτης]
Γκόλφω (1955) [Δήμος]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) [Γκέρλας]
Πιάσαμε την καλή (1955) [Θύμιος]
Τα τρία μωρά (1955) [Φίλιππας Μανδαρόπουλος]
Νύχτες της Αθήνας (1954) [Κώστας]
Οι Τρεις Δραπέται του Φρενοκομείου (1954) [Γιώργος]
Ο πύργος των ιπποτών (1952) [πλανόδιος]
Νύχτα Χωρίς Ξημέρωμα (1939)

Σειρές που έχει πάιξει
Βραδυά επιθεώρησης 1984 ΕΡΤ
Δέκα μικροί Μήτσοι 1992 MEGA
Ταξιτζής 1977 ΥΕΝΕΔ
Το παλιό το κατοστάρι 1974 ΥΕΝΕΔ

lefobserver.blogspot.com/

VIDEO: Σαν σήμερα Γλέζος και Σάντας κατέβαζαν τη σβάστικα από την Σαν σήμερα Γλέζος και Σάντας κατέβαζαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη!

Σαν σήμερα στις 31 Μάη του 1941, ο Μανώλης Γλέζος μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβαζαν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη...
Η ανταμοιβή τους από το μετεμφυλιακό κράτος ήταν φυλακές και εξορίες, όπως και οι υπόλοιποι αγωνιστές της Εθνικής μας αντίστασης.
Δείτε το βίντεο…

 
prionokordela.gr


Η εξέλιξη των κατοικίδιων ζώων!




Δείτε τις φωτογραφίες με τα αξιαγάπητα ζωάκια..
.

































world-of-fotos.blogspot.com

Ο καρκίνος δεν υπήρχε στην αρχαιότητα…




Η ασθένεια του καρκίνου για πολλούς είναι προϊόν της σύγχρονης εποχής. Μια έρευνα μάλιστα, έχει καταλήξει στο γεγονός πως στα αρχαία χρόνια δεν υπήρχε αυτή η πάθηση.


Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν τα παραπάνω, αλλά και... άλλοι τόσοι που είναι πολέμιοι της θεωρίας αυτής. Η καθηγήτρια Ροζαλί Ντέηβιντ και η ομάδα της στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ όπως και ο καθηγητής Ζίμερμαν του Πανεπιστημίου Βιλανόβα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο καρκίνος οφείλεται στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Ισχυρίζονται ότι στην αρχαιότητα δεν υπήρχε καμία γενεσιουργός αιτία για τον καρκίνο. Η νόσος οφείλεται στη διατροφή, στις συνήθειες και στο περιβάλλον. Σε μούμιες 3000 χρόνων το να βρεις ίχνος όγκου, είναι αρκετά σπάνιο και όποτε έχει παρατηρηθεί κάτι τέτοιο, πρόκειται για καλοήθη.



Όσο για το επιχείρημα πως το προσδόκιμο ζωής ήταν μικρότερο, αυτό έχει απορριφθεί αφού η ηλικία 25 – 50 ετών είναι αρκετή για να εμφανιστεί ο καρκίνος. Οι πρώτες μορφές του καρκίνου του μαστού εμφανίστηκαν περίπου τον 17ο αιώνα. Η στατιστική βέβαια λέει ότι το 90% των ανθρώπων που πεθαίνουν από καρκίνο είναι πάνω από 50 χρονών, οπότε εξετάζοντας τους κανείς πριν από τα 50 δε θα έβρισκε ίχνη της νόσου. Πριν να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, υπολογίστε πως πλέον υπάρχει η ακτινοβολία, η κληρονομικότητα αλλά και η ραδιενέργεια.




el-democracy.blogspot.com

Nando Parrado




Ο Nando Parrado είναι ένας από τους επιβάτες της μοιραίας πτήσης 571, που στις 13 Οκτωβρίου του 1973 συνετρίβη στις Άνδεις. Στην καμπίνα του αεροσκάφους βρίσκονταν μια ομάδα ράγκμπι, συγγενείς και φίλοι των παικτών.


Πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους την ώρα της συντριβής ενώ από όσους κατάφεραν αρχικά να επιζήσουν, ορισμένοι δεν τα κατάφεραν να επιβιώσουν τις επόμενες ημέρες που έζησαν στο βουνό.

Η ιστορία των επιζησάντων και ο τρόπος που κατάφεραν να επιβιώσουν για περισσότερο από δύο μήνες στις αφιλόξενες συνθήκες των Άνδεων, τρεφόμενοι και με τα πτώματα των συνεπιβατών τους, μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο.

Ο Nando Parrado έπαιξε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες των επιζησάντων να καλέσουν σε βοήθεια και τελικά να σωθούν. Τα όσα συνέβησαν στις Άνδεις, κατέγραψε στο βιβλίο του με τίτλο «Θαύμα στις Άνδεις».

Σήμερα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ομιλητές παγκοσμίως, σε θέματα ηγεσίας, ομαδικού πνεύματος, αποφασιστικότητας και επίτευξης στόχων. Ο Nando Parrado θα μιλήσει και στο ελληνικό κοινό την Πέμπτη 31 Μαΐου με θέμα «Το θαύμα στις Άνδεις. Η Ελπίδα στην Κρίση είναι υπόθεση Ηγεσίας».

Διαβάστε τις άκρως ενδιαφέρουσες απαντήσεις που έδωσε για τα όσα συνέβησαν στο αφιλόξενο υψόμετρο, την απόφαση να τραφούν με τα πτώματα των συνεπιβατών τους, αλλά και πώς βλέπει και αξιολογεί σήμερα τις αποφάσεις που πήρε τότε.

- Υπάρχει κάποια πτυχή της ταινίας που δεν ήταν ακριβής σχετικά με το τι συνέβη; Κάποια παράλειψη ή διαστρέβλωση ίσως;
«Είναι πολύ δύσκολο να συμπεριλάβεις 72 ημέρες και νύχτες, 16 επιζήσαντες, 29 νεκρούς, 10 ημέρες πεζοπορίας στις Άνδεις… Σε μιάμιση ώρα! Ωστόσο, ό,τι δείχνει η ταινία είναι ακριβές».

- Πώς αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο για τα όσα συνέβησαν στις Άνδεις, τόσα χρόνια μετά τα γεγονότα, 34 συγκεκριμένα;
« Ήταν ένα βιβλίο που έγραψα για τον πατέρα μου, σαν δώρο για τα 90ά του γενέθλια. Εάν διαβάσετε, πίσω από τις λέξεις, θα δείτε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο από το γιο στον πατέρα που του έσωσε τη ζωή με τα όσα του δίδαξε».

- Όταν μάθατε την 11η ημέρα ότι οι επιχειρήσεις διάσωσης θα σταματήσουν, πώς αντιδράσατε; Τότε αλλά και άλλες φορές έπειτα, πού βρήκατε το κουράγιο να συνεχίσετε τις προσπάθειες να σωθείτε παρά τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν;
«Ήμουν πολύ, πολύ, πολύ τρομαγμένος και θλιμμένος. Δεν βρήκα το κουράγιο, ήταν η μόνη μου επιλογή. Παρέμεινα πολύ τρομαγμένος».

- Πόσο εύκολο ήταν για εσάς προσωπικά η απόφαση να τραφείτε με τα σώματα των νεκρών συνεπιβατών; Αντιμετωπίσατε κάποιο ηθικό δίλημμα ή -λόγω της προηγηθείσας και αποτυχημένης προσπάθειας να βρείτε οτιδήποτε άλλο- «μιλούσε» το ένστικτο της επιβίωσης; Η απόφαση αυτή, θα λέγατε ότι ήταν ενστικτώδης ή κατόπιν λογικής σκέψης, βάσει ενός ορθολογισμού;
«Δεν υπήρχε επιλογή, δεν υπήρχε δίλημμα, καθαρός ρεαλισμός και μια μείξη ενστίκτου, πραγματισμού και ορθολογισμού».

- Οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των επιζησάντων ποιες ήταν; Κυριαρχούσε ένα πνεύμα ομαδικότητας ότι «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε» ή υπήρξαν συγκρούσεις, διαφωνίες; Εάν ναι, πώς επιλύθηκαν;
«Δεν υπήρξαν καθόλου συγκρούσεις. Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι, χρόνια τότε. Εάν είχε συμβεί σε ένα κανονικό, εμπορικό αεροπλάνο, θα ήταν πολύ διαφορετικά…»

- Ταξιδεύετε συχνά με αεροπλάνο; Αν ναι, ακόμη και σήμερα σας έρχονται στο μυαλό οι εικόνες του δυστυχήματος;
«Κάνω περίπου 100 πτήσεις κάθε χρόνο. Είμαι πιλότος, με πιστοποίηση για μονοκινητήρια αεροπλάνα. Κανένα πρόβλημα δεν έχω να πετάω. Ο πιλότος έκανε ένα λάθος. Δεν μ’ αρέσουν οι κακοί πιλότοι…»

- Η περιπέτεια αυτή σας έκανε σίγουρα πιο δυνατό. Νιώθετε ότι νικήσατε το φόβο του θανάτου;
«Εξακολουθώ να μη μου αρέσει να πεθάνω… Τη ζωή αξίζει να τη ζεις κάθε στιγμή. Έχω τους ίδιους φόβους που ο μέσος άνθρωπος επίσης έχει».

- Συναντήσατε ποτέ τους συγγενείς των συνεπιβατών σας; Πώς σας αντιμετώπισαν; Τι τους είπατε;
«Ναι πολλές φορές. Δεν με αντιμετώπισαν ποτέ με οτιδήποτε άλλο πέρα από μια ζεστή αγκαλιά. Και βασικά, είχα συγγενική σχέση με τους συνεπιβάτες, καθώς η μητέρα και η αδελφή μου πέθαναν στο δυστύχημα».

- Υπήρχαν κάποιος που αναδείχθηκε σε αρχηγός της ομάδας; Αν ναι με ποιο τρόπο έγινε αυτό; Ξεχώρισαν μέσα από τους υπόλοιπους, αναζητήθηκε από τους επιζήσαντες κάποιος που μπορούν να βασιστούν πάνω του για να τους σώσει;
«Τρεις, υπήρχαν τρεις ή τέσσερις αρχηγοί, οι υπόλοιποι ακολουθούσαν σαν μια τέλεια ομάδα. Οι αρχηγοί αναδείχθηκαν εξαιτίας της κατάστασης και της συμπεριφοράς του υπό συνθήκες πίεσης. Δεν ήταν εκλεγμένοι. Δεν ήθελα να πεθάνω εκεί, έτσι αποφάσισα ότι θα προσπαθήσω για το αδύνατο… Κάτι που ήταν καλύτερο από το να κάτσω κάτω και να πεθάνω, με έναν αργό θάνατο. Εάν αυτό είναι αρχηγός… Βασικά, ίσως είμαι αρχηγός της ίδιας μου της ζωής, κυρίαρχος του δικού μου πεπρωμένου».


- Σήμερα, διατηρείτε σχέσεις με τους υπόλοιπους επιβάτες της πτήσης;
«Ναι πολύ συχνά. Συναντώ 4 ή 5 από αυτούς κάθε εβδομάδα και είμαστε όλοι "ζωντανοί". Συναντιόμαστε οι 16 επιζήσαντες σε ένα πάρτι στις 22 Δεκεμβρίου που είναι η ημέρα της διάσωσης και η έναρξη μιας καινούργιας ζωής».

- Υπήρχαν πράγματα που έγιναν μεταξύ σας αυτές τις 62 ημέρες και τελικά τα κρατήσατε για πάντα μέσα σας χωρίς να δημοσιοποιηθούν ποτέ;
«Όχι κάτι που μπορώ να θυμηθώ».


- Τελικά ό,τι έγινε στις Άνδεις ήταν ένα θαύμα ή απλά μια ματιά στη σκληρή πλευρά της ζωής;
«Ήταν οι συνέπειες ενός λάθους του πιλότου».

- Αν βρισκόσασταν ξανά στην ίδια θέση, κρίνοντας με τα όσα έχουν μεσολαβήσει από τότε, θα κάνετε τα ίδια, οι αποφάσεις σας θα ήταν οι ίδιες ή θα δρούσατε με διαφορετικό τρόπο;
«Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο…»

Η ομιλία του Nando Parrado, με θέμα «Το θαύμα στις Άνδεις. Η Ελπίδα στην Κρίση είναι υπόθεση Ηγεσίας», διοργανώνεται από τη Linkage Greece και θα γίνει την Πέμπτη, 31 Μαΐου στο Αμφιθέατρο του Κολεγίου Αθηνών.



tromaktiko

Επιτέλους, τι είναι αυτό το παγωμένο γιαούρτι;



Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για το τέλειο πάντρεμα της παράδοσης με τις σύγχρονες...


απαιτήσεις, αν δεν επρόκειτο για εμπορική επιχείρηση. Κι όμως είναι κάτι ανάμεσα στα δύο, παρότι ο τελικός σκοπός είναι το κέρδος.



Ο λόγος για τα νέα καταστήματα με το γιαούρτι στην προμετωπίδα τους, τα οποία φυτρώνουν σαν… μανιτάρια σε κάθε γειτονιά της Αθήνας αλλά και σε άλλες ελληνικές πόλεις.



Πριν από μερικά χρόνια το γιαούρτι θεωρείτο «προνόμιο» των… υπερηλίκων. «Έφαγες το γιαουρτάκι σου;» ήταν το σύνηθες πείραγμα σε παρέες των πενήντα και άνω, για να δείξει ο ένας στον άλλο ότι η μετάβαση προς τη… συνταξιοδότηση είναι κοντά.



Σιγά- σιγά αυτό το κλίμα άρχισε ν’ ανατρέπεται με την εισαγωγή στο εμπόριο επιδορπίων με χαμηλά λιπαρά, με φρούτα και δημητριακά. Πλέον με τα νέα καταστήματα που κοντεύουν (τα πρώτα από αυτά) να συμπληρώσουν τον ένα χρόνο ζωής, η πρωτοβουλία για την κατανάλωση του μοντέρνου προϊόντος πέρασε στη νέα γενιά, η οποία τα έχει εντάξει στα στέκια της.



Τα πρώτα καταστήματα έκαναν την εμφάνισή τους στις παρυφές του Θησείου, αλλά πια καλύπτουν όλο το φάσμα του λεκανοπεδίου αφού ξεδιπλώνονται από τα βόρεια προάστια, το κέντρο, μέχρι τις γειτονιές της Γλυφάδας και της Νέας Σμύρνης, αλλά και τα δυτικά.



«Πάνω από το 65% της πελατείας μας είναι γυναίκες, που επιλέγουν το παγωμένο γιαούρτι γιατί είναι πιο υγιεινό, μπορούν με αυτό να αναπληρώσουν ένα γεύμα και θυμίζει παγωτό», λέει υπεύθυνος καταστήματος που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας. Παράλληλα, τα προϊόντα αυτά έχουν «υιοθετήσει» και αλυσίδες ζαχαροπλαστικής και τα έχουν στην πρώτη θέση της βιτρίνας τους, εκεί που άλλοτε δέσποζε το παγωτό μηχανής με τη σοκολάτα.



Το «νέο γιαούρτι» προσφέρεται σε δύο μορφές και η τιμή του ποικίλει ανάλογα με την περιοχή και τις… διαθέσεις του καταστηματάρχη. Η μία είναι η παραδοσιακή μορφή, αλλά με πολύ χαμηλά λιπαρά και η άλλη σε παγωτό που για την παρασκευή του δεν απαιτείται καθόλου ζάχαρη. Έτσι η συνταγή δένει και για την πλειοψηφία των καταναλωτών που (στα λόγια τουλάχιστον) φροντίζει τη σιλουέτα της.



Χαρακτηριστικά παραδείγματα η 24χρονη Μαρία και η 29χρονη Γιάννα, που παραγγέλνουν το παγωμένο γιαούρτι και στο γραφείο που εργάζονται στο κέντρο της Αθήνας. Η πρώτη το επιλέγει ως επιδόρπιο γιατί έχει χαμηλά λιπαρά και βεβαίως, γιατί θυμίζει παγωτό και η δεύτερη το χαρακτηρίζει ως την πιο εύγευστη υγιεινή επιλογή για να αντικαταστήσεις το παγωτό.



Το προϊόν σερβίρεται μόνο του είτε με γαρνιτούρα. Κι εδώ, ανάλογα βεβαίως με το τι προσφέρει το κάθε κατάστημα πώλησης, οι επιλογές είναι πολλές. Η αρχή γίνεται με σοκολάτα ή μπισκότο, αλλού μέλι και στα πιο οργανωμένα από αυτά υπάρχουν και γλυκά του κουταλιού. Έτσι, δίπλα στο γιαούρτι «παρελαύνουν» το σταφύλι, το κυδώνι, ακόμα και το συκαλάκι!



Οι τιμές ξεκινούν από 2,70 ευρώ το μικρό κύπελλο (στο χέρι, σερβιρισμένο φτάνει τα 3) και καταλήγουν στα 7,50 ευρώ, στα πιο ακριβά σημεία πώλησης. Μία μέση τιμή είναι τα 4 ευρώ το μεσαίο κύπελλο και 5 ευρώ το μεγάλο, ενώ η γαρνιτούρα κυμαίνεται από 70 λεπτά στην απλή της μορφή (σοκολάτα, μπισκότο ή πολύχρωμα καραμελάκια για τα παιδιά) και φτάνει το 1 ευρώ για τα γλυκά του κουταλιού.



Πολλά καταστήματα δε, διανθίζουν την πραμάτεια τους και με ένα άλλο παραδοσιακό προϊόν, τους λουκουμάδες, οι οποίοι σερβίρονται και με παγωτό σ’ ένα ογκώδες… θέαμα που ονομάζεται «πυργάκι» και η τιμή του ξεκινά από 5 ευρώ και φτάνει στα 8 ευρώ, όταν πλέον γίνεται «πύργος»!



Όλα τα καταστήματα μπορεί να έχουν σύγχρονο design και να φέρνουν στην Ελλάδα μία μόδα που ξεκίνησε στις ΗΠΑ, αλλά μόνο και μόνο τα προϊόντα που προσφέρουν επαναφέρουν στη μνήμη των παλαιότερων Αθηναίων το 24ωρης λειτουργίας γαλακτοπωλείο «Μεγάλη Βρετανία» που ήκμαζε στην πλατεία Ομονοίας (στη συμβολή της με την οδό Αθηνάς), από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και κατέβασε οριστικά τα ρολά του πριν από τουλάχιστον 15 έτη.


tsekouratoi

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Rusidah


Είναι κάτοικος της Ινδονησίας η Rusidah Bandaoui
, και αποδεικνύει ότι για ένα πραγματικά δημιουργικό πρόσωπο οι σωματικές ασθένειες, ακόμα και η έλλειψη των χεριών δεν είναι πρόβλημα.

Παραμένοντας μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, χωρίς χέρια (και τα δύο) η 44χρονη κατάφερε να γίνει επαγγελματίας φωτογράφος για 20 χρόνια και ήταν τόσο καλή που απέκτησε το δικό της στούντιο.....




Το κορίτσι από τη θλίψη της αναπηρίας του, εγκατέλειψε το σχολείο.

Όμως, ως ενήλικας παρακάλεσε τους γονείς της να της αγοράσουν μια φωτογραφική μηχανή.

Άρχισε να σπουδάζει σε ένα επαγγελματικό κέντρο αποκατάστασης για άτομα με ειδικές ανάγκες στην πόλη του Σόλο.

Εκεί παρακολούθησε μαθήματα στο ράψιμο και τη φωτογραφία.

Στη συνέχεια, γεννήθηκε στην καρδιά της ένα πάθος για τη φωτογραφία.

Η Rusidah ζει με τον σύζυγό της και τον 13χρονο γιο της στο χωριό Botoredzho.

Στη φωτογραφία: η Rusidah χτενίζει το γιο της.

Δεν έχει σημασία που είναι γυναίκα, ήταν σε θέση να γίνει επαγγελματίας φωτογράφος και τώρα έχει το δικό της στούντιο στην πόλη της Ινδονησίας Purvoredzho.

Ο σύζυγός της ελπίζει ότι μπορεί να εμπνεύσει άλλους ανθρώπους με αναπηρία να ζουν μια ικανοποιητική ζωή.

Μια γυναίκα φωτογράφος που παρέχει τις υπηρεσίες της σε γάμους, καρναβάλια και άλλες αγροτικές δραστηριότητες. Οι τοπικές αρχές επίσης την προσλαμβάνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα για φωτογραφικές υπηρεσίες (ταυτότητες, διαβατήρια κλπ).

Η Rusidah αναγνωρίζει ότι η αναπηρία περιπλέκει τη ζωή της. Είναι γεγονός ότι ένας υγιής άνθρωπος κάνει συνήθως για μια στιγμή κάτι που αυτή θα χρειαστεί να κάνει πέντε. Αλλά αυτό με κανένα τρόπο δεν θα την κάνει να εγκαταλείψει τα όνειρά της. Εκείνη δεν θέλει να θυμάται τις λεπτομέρειες του ατυχήματος, αλλά λέει ότι χωρίς αυτό δύσκολα θα ήθελαν μια γυναίκα φωτογράφο στο επάγγελμα.

Στη φωτογραφία: η Rusidah βάζει μακιγιάζ, δεν ξεχνά ποτέ ότι είναι ΓΥΝΑΙΚΑ

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ
WebRep
currentVote
noRating
noWeight

Λένα Μαντά

Μια αγαπημένη μου Συγγραφέας Λένα Μαντά
Το νέο της βιβλίο << ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΨΥΧΗ>>

http://mantapsichogios.blogspot.com/

ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Ο Έλληνας στην κόλαση

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoQooI3CFN3Di3NUevR9ZaR_PGsOe2vOwrvIiVj1-mnq8cBR6rjhR6_8OtLU4Zxcma7ibYX4nv7q9ST3j4idUEuyNd96PvvIQP1S6p2hxnNkk5iL2wULLY9ntdEFyosTHCOHSLiaBBZaU/s320/%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF+%25281%2529.jpgΈνας Έλληνας πεθαίνει καιφτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης...

και ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών.Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου λέει, τόσα χρόνια στην...



Ελλάδα τι κατάλαβα, μου βγάλανε το λάδι.

Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τί σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση.




Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσεως. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά… Χτυπάει….

Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.




- Να δω, του απαντά εκείνος πώς είναι.




- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά!! Φρίκη! Φρίκη!




Όπου φύγει-φύγει ο Ρωμιός…… Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια.

Έτσι, απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση!

Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν.

Έτσι η επιγραφή γράφει: -Ο-ΑΣΗ.




- Ελληνική ανοργανωσιά….μουρμουρίζει.




Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους…… Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει…

Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, εντελώς φέσι και τον ρωτά τι θέλει.




- Ήρθα να δω πώς είναι του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα…

Τραπέζια, κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια,

τσιφτετέλια, νταούλια…..

Γενικώς, μπάχαλο. Τρελαίνεται ο τύπος….τι γίνεται εδώ, ρωτά.




- Άσε φίλε, χάλια του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά.




- Πλάκα μου κάνεις, ρωτά ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε……




- Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα . Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια……



tsekouratoi

Χαλκιδική - Τορώνη, Halkidiki - Toroni




Μεγάλη αμμουδιά με γαλαζοπράσινα νερά, μπροστά από τον μικρό οικισμό της Τορώνης.


Εδώ τα πράγματα είναι πιο ήρεμα σε σχέση με άλλες κοντινές παραλίες, όπως π.χ. στη κοντινή παραλία της Τριστινίκας, γι’ αυτό και η παραλία συγκεντρώνει περισσότερες οικογένειες.

Γύρω από την παραλία υπάρχουν μερικά ξενοδοχεία και δωμάτια προς ενοικίαση, beach bars και ταβέρνες.

Πρόσβαση: Με αυτοκίνητο. Η Τορώνη βρίσκεται στη νότιο-δυτική πλευρά της Σιθωνίας, μετά το Νέο Μαρμαρά και πριν το Πόρτο Κουφό.

Οργανωμένη: ΌΧΙ


This is a long sandy beach with crystal blue-green waters.

Toroni is a family-friendly place, and much quieter in comparison to other nearby beaches, such as Tristinika.  

Around the beach there are some hotels and rooms to rent, beach bars and taverns.

Access: By car. Toroni is located at the southwestern shore of Sithonia, between Neos Marmaras and Porto Koufo.

Organized: NO





greekbeaches.blogspot.com


Αναγνώστες